Het breken
Je rende, je huilde, je woede
het verdriet om niets
dan liefde
en dat wist je.
Je sliep al toen je hoorde
van het geluk:
je leegte werd je stilte, je warmte, je lachte.
Je rende, je huilde, je woede
het verdriet om niets
dan liefde
en dat wist je.
Je sliep al toen je hoorde
van het geluk:
je leegte werd je stilte, je warmte, je lachte.
Bijzonder!!
Dank je :)
Ik hou van de laatste regel :)
Joepie, dan is het lange nadenken daarover niet zonder resultaat geweest :)
Mooi Esra! (Gaat je volgende blogje getiteld zijn ‘het lijmen’?)
Nee hoor, want het lijmen zit al in het eind van het gedicht :)
heel erg mooi! deze vind ik echt knap :-)
Dat wilde ik wel doen, maar ik wist op een gegeven moment niet meer waar ik ze moest plaatsen!!
Thnx!!
Doe het morgen even als ik tijd heb!
Heel erg mooi geschreven! :-)
Schande dat ik nog niet gereageerd had, want ik vind deze erg tof.
Jammer alleen dat je de structuur die ik meen te zien niet volledig hebt uitgewerkt: 2x zelfstandig naamwoord, 1x persoonsvorm.
Hoewel, ik bedenk me nu, misschien was dit juist je opzet. Hoe dan ook, ik zocht de symmetrie ^^
Ik heb het even veranderd ;)
De symmetrie is er inderdaad niet, en dat was expres. Zowel in de eerste als de laatste regel :)
De eerste en de laatste regel zijn inderdaad zó goed! Geweldig bedacht :) En de rest is uiteraard ook mooi.
Ik vind ’t een prachtige vondst om werkwoorden en zelfstandige naamwoorden zo te gebruiken =) Daar zou ik nou zelf nooit op zijn gekomen. Maar als je het zo neer zet heeft ’t iets heel natuurlijks, het loopt heel lekker ^^ Tof!
Wat mooi, Esra!
Dankjewel :)
Erg mooi! :-)