24 december
Waarschijnlijk weten jullie het allang, en het is een beetje laat, maar ik wil het toch even kwijt voor ik het helemáál vergeet: Boer zoekt vrouw is terug met vier hele leuke boeren én een boerin!
Het belooft weer een enorm leuke serie te worden!
Kijken dus op zondagavond, 20.20 u op Nederland 1. :)
Eindelijk!
Eindelijk heb ik op natuurijs geschaatst. Écht natuurijs. De Vilt, om precies te zijn. De laatste keer, dat moet tien jaar geleden zijn geweest.
Ik zie nog voor me hoe ik op het Schaartven stond: een klein, blond meisje met een knalrode jas en roze sjaal. Onder mijn schoenen kleine schaatsjes met dubbele ijzers gebonden. Dat mijn vader tot honderd moest tellen voordat hij me in mocht gaan halen en dat hij dat met gemak deed. Dus moest hij daarna tot tweehonderd tellen.
Had ik mijn vader dat nu laten doen, dan was ik aan de overkant geweest. Of in ieder geval vóór hij me had ingehaald.
Het ijs was zo mooi. Ik was vergeten dat natuurijs anders klonk dan kunstijs. Ik wil terug, nu meteen. Ik wil dat er de rest van mijn leven ijs ligt hier in de buurt.
Eindelijk is het winter.
Mag ik naast je liggen,
zonder je te raken
en dromen dat je bij me bent?
Ik wil voor één keer wakker worden
en zien dat een mooie droom ook
waarheid kent.
8 december
Eindelijk is het zo ver, ik heb een GTW op de foto. Maar waarom zou ik die foto hier plaatsen, als ik ook een Videoschouwtrein heb weten te fotograferen vanúit een GTW?
Ik had geluk.
Waarom leven wij, en wat doen we hier? Wie is de mens? Waarom proberen we gelukkig te zijn, en wanneer zijn we dat dan? Waarom moeten we daar anderen voor achterstellen en overslaan, of zelfs pijn doen? En waarom hebben we er toch anderen voor nodig gelukkig te zijn, kunnen we dat niet alleen?
Waarom houden we van elkaar? En hoe weten we dat we dat doen, wat houdt het eigenlijk in? Wat hebben we er aan? Hoe komt het dat we niet zonder kunnen, dat we elkaar missen maar toch anderen juist haten? En waarom houdt niet iedereen van degenen die van hem houden? Hoe kan het dat we sommige mensen die van ons houden, niet mogen? Waarom doen we dat, als we weten dat het op diezelfde manier ook tegen ons werkt?
Waarom is er niemand die het anders doet? Die het anders kan? Die alleen kan zijn, het geluk niet zoekt en nooit zal vinden maar door het ongeluk ook nooit gevonden zal worden? Iemand die niemand mist en niemand van zich weg hoeft te houden? Iemand, die gewoon tevreden is?
En waarom wil ik dat weten?