Marxisme
Ze zeggen dat het niet werkt.
Ik zeg dat het perfect is.
Alleen zijn mensen er te dom voor.
Ze zeggen dat het niet werkt.
Ik zeg dat het perfect is.
Alleen zijn mensen er te dom voor.
28 augustus
Wel eens over pijn nagedacht? Ik niet. Tot nu.
Pijn is eigenlijk iets geks. Een reactie van je zenuwen op een mankement in je lichaam. Zenuwen, daarop, zijn niet meer dan dunne kanaaltjes, die vol zitten met kleine openingen waardoor kalium, natrium en chloride in- en uit kunnen stromen, elkaar beïnvloedend. Dat is alles.
Pijn, in feite, is dus een opeenvolging van chemische en fysische reacties. Puur! Niks anders dan alle andere dingen die we om ons heen zien gebeuren. Een niet-bestaand iets.
Hoe kan het dan dat het je hersenen zo kan beïnvloeden, dat het onaangenaam voelt? Ik snap het niet. Het is niks. Het is er stomweg niet.
Dat probeer ik mijn teen ook te vertellen. Maar helaas helpt het geen zier. Gelukkig is mijn paracetamol bijna opgelost.
Dat staat in de bomen. Achter de schuur. Kijk maar:
Die foto is niet bewerkt. Echt niet.
Ik weet ook niet waarom het er staat. Ik kon niet meer geloven dat het echt bomen waren. Maar het is toch zo.
Wat wanhazen zijn weet ik ook niet. Maar daar kun je natuurlijk zo je ideeën over hebben.
Ooit vertelde ik aan iemand dat ik een zeven stond voor Nederlands. Hij vroeg me vervolgens, of ik voor de andere vakken ook zo goed stond.
Ik knipperde met mijn ogen en analyseerde de zin die ik hoorde tweemaal.
Zo de spot met mij en mijn punten te drijven! Die verrekte punten, die altijd tegen me werkten en me lang niet altijd het gevoel gaven een maat voor mijn kunnen te zijn.
En dan had je nog die afrondingen, die speciaal in het leven waren geroepen om mij roet in het eten te strooien.
Maar in mijn bijzijn te zeggen, dat het goed was een zeven voor Nederlands te staan, dat was pure pesterij, het duwtje na in mijn persoonlijkheid, ziek maken met woorden.
Nederlands en zijn eeuwige zeven. Met of zonder tandje extra, hele tandwielen, volle toeren, avonduren uiteindelijk; dan toch weer die zeven. Alsof nadenken geen zin had. Hersenmoord.
Wijselijk antwoordde ik met een negen voor wiskunde. Daar had ik nooit het tandje moeite voor genomen. Niet nodig gehad. Wiskunde was mijn pauze.
En daar ben ik wél trots op.