Bezwaar
Jullie de aarde,
Ik werd de maan.
Zo overduidelijk die
grillen, zo onzichtbaar
is haar aard: de maan, zij
die met zoveel zilveren ogen
verborgen ongelukkig, ongelovig
de drukte kan zien om zich heen.
Zij blijft toch altijd en onvermijdelijk
alleen.
mooi :-)
Wat prachtig!
En mooi hoe “alleen” ook echt alleen staat.
Wat een mooie ode aan de maan….
Fijn weekend meis, liefs Melody
Ode aan de maan, eligie aan mezelf.
Achja, dit prachtige weekend kom ik sowieso wel door. Met sneeuw ben je nooit alleen :)
Heel mooi! Qua vorm, klank én inhoud. En het raakt me, want het is herkenbaar.
Dus dan ben ik daarin niet alleen? :)
Haha dat weet ik niet. Ik voel wel wat jij hier beschrijft, maar of het precies hetzelfde is als hoe jij het ervaart is niet te zeggen. Is nooit te zeggen.
Dat is waar. Maar het is op zijn minst een beetje hetzelfde, anders zou het niet herkenbaar zijn voor jou.