Het penseel van de seizoenen
De ochtendlucht was zachtblauw, wolken alleen boven de horizon als grijze lange aquarelstreken, bergen met oranjegouden daken. Zachter dan dons om de wereld nog niet te doen ontwaken en smeltend in de eerste warmte.
Vogels speelden boven het uitgestrekte, berijpte gras, dat de aandacht verwees naar de verte vol zwarte beelden en beloften: een prachtige dag, zich niks aantrekkend van het donderend geraas op de straten. De horizon onzichtbaar maar aanwezig als de naden van een deken van behaaglijkheid die knoppen en bloemen doet opengaan, de zilveren lijntjes inkleurt met frisgroen.
Het vroor nog steeds, maar deze kou luidde de lente in.
De eerste lentedagen zijn niet beter te beschrijven :)
Ik hou van de twee lange zinnen uit de tweede alinea.
Dank je :)
De eerste paarse krokussen zijn nu ook een feit.
(Ik krijg opeens zo’n zin ze van hun meeldraden te ontdoen, ze over een paar dagen te bestuiven met struifmeel van ’n gele en dan volgend jaar te kijken wat daar uit komt :P)
Pracht in letters.
Ik vind het echt mooi hoe je dat allemaal beschrijft. :)
WauW!!! ik heb zin in de lente, vooral als ik dit lees!!
Liefs
echt heel mooi!