En tot in de eeuwigheid.
Op de basisschool achtervolgde het me. Mijn klasgenootjes waren fan van de Spice Girls of Britney Spears, stuk voor stuk, en deze artiesten waren dan ook aan de orde van de dag. ‘Waar ben jij fan van?’ vroegen ze me dan.
Allebei niet. Ik fluisterde het bijna: ‘Rowwen Hèze’. En dan kwam dat gegiechel en gegiebel weer. Kon ik er wat aan doen? Mijn ouders hadden me dat geleerd. Ik was weliswaar te jong om te weten of het goede muziek was, maar de rest interesseerde me gewoon niet.
Na een tijdje begon ik erover te liegen. Maar ondertussen luisterde ik – natuurlijk – nog steeds naar deze zes Limburgers. Het stond letterlijk dicht bij me en dat bleef het. Toen ik ouder werd, begon ik te beseffen wat de kwaliteit van deze muzikanten was. Alle gevoelens begonnen zich te mengen: de muziek, de teksten, de zes persoonlijkheden, de concerten die ik bezocht, de associaties met vroeger. Een puzzel viel in elkaar.
En ik weet zeker dat geen van mijn vroegere klasgenoten nu nog fan is van de Spice Girls of Britney. Maar Rowwen Hèze is voor altijd.
Hahaha :-) Dit is een gevalletje van: moet je van houden?
Ja! En misschien moet het er ook met de paplepel in gegoten zijn?
Misschien ligt het aan de omgeving? ;)
Ook inderdaad :) Het is bestwel handig als je de teksten verstaat enzo :P
Én je moet gewoon stoer zijn. Toch Caroline? ;) :D
Wel als je op een van de concerten overeind wil blijven ;)
En het dan ook nog grappig vinden als je ribben de volgende dag zijn gekneusd, je overal spierpijn hebt en je knieën dik en blauw met paarse spikkels zijn :D
ik heb nog nooit gehoord van die zes :( zit er nu een gat in mijn cultuur?
Hahaha ik herken het! Maar ik ben opgegroeid met Herman Brood, De Dijk, Van Dikhout, Doe Maar etc. Op de basisschool zong ik hun liedjes ipv de Spice Girls en vertelde ik dus vol trots dat ik op mijn 4e (op mijn vaders nek) al naar concerten van Herman Brood was geweest. Niemand kende hem, maar toen ik ouder werd, vonden mensen het toch wel erg ‘stoer’. Want als iemand er niet meer is, dan is het opeens veel specialer!
Ik ken nog steeds al zijn nummers uit mijn hoofd, en al noem ik mezelf geen échte fan (want dat is mijn vader, hij is naar meer dan 60 concerten van Brood geweest), maar ik snap wat je bedoelt! Als hij nog geleefd had, was ik waarschijnlijk met mijn pa naar zijn concerten blijven gaan ;)
Wat gaaf! Mijn ouders hebben mij helaas nooit naar Rowwen Hèze meegenomen toen ik nog klein was. Misschien komt dat omdat mijn vader uit de Achterhoek komt (er dus toch net wat minder mee heeft) en mijn moeder te ziek en voorzichtig is om (met of zonder kind) in dat gebeuk te gaan staan.
Toen ik twee weken gelezen in Sambeek bij een concert was, was daar wel een klein jongetje, met zijn ouders én een Rowwen Hèze-shirt op formaat. Zo lief! Hij mocht op de dranghekken zitten/staan, lekker vooraan zonder gebeukt te worden.
Ik vind het leuk dat je schrijft dat je besefte wat de kwaliteit van de muzikanten was, waarop ik een soort van technische analyse verwachtte, maar waar een zin met emotionele lading op volgt :)
Ik heb er totaal niets mee, maar misschien ken ik het niet goed genoeg ;)
Haha, technische analyse? Helemaal niet nodig. Je moet gewoon kijken en luisteren en dan voel je het :)
Soms ook nog bekliedert met varkensstiften ;)
Gewoon goed wassen, dat scheelt :P
Mijn ouders zijn meer van de duitse/oostenrijkse muziek, overigens zelf wel gewoon nederlands.
Haha, ik heb die varkensstiften al een paar keer gezien ja, maar de ervaring is dat je met rust wordt gelaten zolang je er niet – op wat voor manier dan ook – om vraagt.
En Elisse: buiten Nederland is Rowwen Hèze niet bekend, dus als ik goed begrepen heb dat je Belgische bent is het geen gat in je cultuur.
Binnen Nederland is het ook al maar gedeeltelijk, want de liedjes zijn in dialect! De meeste Nederlanders kennen Rowwen Hèze wel, maar dan ongeveer 2 van de 120 nummers die ze hebben – niet overtuigend veel dus. ;)