Metaalmoeheid
Er schiet een kat door de nacht.
Het waait hard, de laatste bladeren vliegen langs de koude velgen waartussen de zwarte indringster zich bevindt. Haar gulle schim rent over rails en verdwijnt onder een oud treinstel dat zo rot is als de herfst op het dak, voorgoed verslagen, de wielen nog vierkant en nu ook de banken vochtig en dik, het hout schimmelend.
Twee groengrijze ogen flikkeren onder de roestige draaistellen, lossen op in de zure mist.
Het gaat er pas echt stinken als de kat tussen de bielzen pist.
Hahaha.
Hoera, in ieder geval één persoon die het grappig vindt :P
:)