Санкт-Петербург
Prokofiev tekent op mijn huid. Dunne lijntjes, ontelbare lijntjes. Armen, schouders rug, een levende legende word ik als de stad langzaam over mijn gezicht dwaalt.
Water en bruggen. Kerken, gebouwen, de wapperende vlaggen. Rijken en armen, kale bomen, dat allemaal op mij. Maar vooral het theater. De letters ritselen. Михайловский театр.
Daar danst hij: Romeo. Als een hert over het podium. Ik voel het, hij voelt het. De spanningsboog die pijlen schiet, recht in de roos.
Het tekenen wordt borduren. Draden, snaren. Een web. het kriebelt, het steekt. Ik ril.
Maar alleen omdat ik meer wil. Meer van dit geluid. Meer van deze stad.
(2012)
Rusland?
Is dat al zo lang geleden? Nee toch?
Ja :P
Voelt echt alsof het pas vorig jaar was… (niet dat dat heel veel scheelt.)
Haha tijd gaat snel ;)
Prokofiev. Geweldige muziek. Had vroeger een cassette met Peter & de Wolf. Helemaal grijs gedraaid.
:) Ik luister er eigenlijk nooit naar maar het was zo bijzonder om het dan in Sint Petersburg mee te maken… :)
Je bent toch korter geleden ook nog die kant op geweest? Tenminste zoiets staat me bij :)
Nee, stiekem is dat dus al meer dan twee jaar geleden… Erg hè?