Herfstwandeling
Wat zou het leven saai zijn als er geen seizoenen waren.
Ik houd van alle seizoenen. Ze hebben allemaal hun charmes. Het opsnuiven van lentegeuren of slenteren door de knisperende herfstbladeren. Lange avonden op het terras of soms juist knus bij de open haard als het vroeg donker is. Zwemmen in het meer, schaatsen óp het meer.
Ik geef toe dat ik ook maar een mens ben en dat ik het altijd best een beetje erg vind als de zomer bijna voorbij is en de dagen duidelijk korter worden. Maar als het dan eenmaal herfst is, zoals nu, besef ik ineens hoe mooi dat eigenlijk is. Als je iets een tijd hebt moeten missen ga je het pas echt waarderen, en zo is er voor elk seizoen wel iets.
En nog een tip voor als je de kou of de regen even helemaal beu bent: kleed je ertegen en maak een wandeling. Ik beloof je dat dat goed doet.
In tien jaar bloggen heb ik heel wat bucketlists voorbij zien komen. In tussentijd heb ik ook mijn eigen lijstje gemaakt. Niet met dingen die ik nog wil doen, maar met bijzondere dingen die ik al heb gedaan. Waarvan ik de meerderheid vantevoren niet had kunnen bedenken. Count your blessings!
Honderd-en-één dingen die je in je leven gedaan zóú kunnen moeten hebben:
1. Je haar wassen in een ijskoude rivier
2. Een diploma cum laude halen
3. Een toertocht van meer dan zestig kilometer schaatsen op natuurijs
4. Een ontwerpwedstrijd voor een shirt van je favoriete band winnen
5. Badmintonnen op skeelers
6. Een fotoshoot doen
7. Klaar staan om de rector magnificus te ontvangen, terwijl hij nooit zal komen
8. Naar een fantasy fair gaan
9. Moderator worden op een bloggersforum
10. Naar vreemde mensen zwaaien op de kermis
11. Optreden met een band
12. Een artikel publiceren in een wetenschappelijk tijdschrift
13. Bier over je hoofd krijgen
14. Indoor skydiven
15. De enige zijn in een commissie die de deadline heeft gehaald en niet hoeft te trakteren
16. Iemand ontmoeten die je alleen van internet kent
17. Een boyband live zien
18. Je helemaal nat laten regenen
19. Op hakken van tien centimeter lopen
20. Burlesque dansen
21. In een achtbaan gaan als het donker is
22. Bioscoopbonnen winnen met het schrijven van een column
23. De nachtmis zingen op kerstavond
24. Een arrangement schrijven voor koor, driestemmig, en piano, en het uitvoeren
25. Naar de tweede ronde van een Olympiade gaan
26. Een gletsjer aanraken
27. Naar een psycholoog gaan en zelf met de oplossing komen
28. Vrijwillig de berm schoonmaken met prikstokken
29. Leren rekenen met complexe getallen
30. Slapen in een boom
31. Een videoschouwtrein fotograferen vanuit een stoptrein zonder dienst
32. Vroeg opstaan voor de zonsopgang
33. Naar een Waddeneiland lopen
34. Geen chocolade eten op eerste kerstdag
35. Gekneusde ribben oplopen door die-hard voor de moshpit te gaan staan bij je favo band
36. Een hoge c zingen
37. Naar een Tsjechische musical gaan en geen idee hebben waar het over gaat
38. Met henna een tattoo op je laten tekenen
39. Tante worden
40. Een varkenshart ontleden
41. Plaatsnemen in een universiteitsraad
42. Alle landen en hoofdsteden van de wereld uit je hoofd leren
43. Een pubquiz winnen
44. Op het podium staan met je favoriete band
45. Een havoklas in bedwang houden
46. De minister-president mailen (en een zeer onbevredigend antwoord terugkrijgen)
47. Op een zelfgemaakt groente-instrument spelen
48. Op de snelweg fietsen
49. De titel Master of Science behalen
50. In carnavalskleed bij een random jongen aanbellen en aan zijn moeder vragen of hij er is
51. Op werkbezoek gaan in Madrid
52. Shorttracken
53. Een trein fotograferen die door de sneeuw stuift
54. Een bronzen beeldje maken
55. Curling spelen
56. Een tien halen voor een wiskundetoets
57. Naar het ballet gaan in Sint Petersburg
58. Een wetenschappelijke opstelling tekenen die door een boekje van 32 pagina’s loopt
59. In een dikke laag sneeuw vallen
60. Tien wodka’s proeven in een Moskovische distilleerderij
61. Op één dag honderd keer over de kop gaan in achtbanen
62. In de krant staan
63. Een rondreis maken in Griekenland
64. Het telefoonnummer van je favoriete muzikant in je telefoon hebben
65. Op een accordeon spelen
66. Bij je vader achterop door de overstroomde Maas fietsen
67. Een vrachtwagen knuffelen
68. Iemand veranderen in de persoon die hij echt is
69. Een modelsynthese voor vitamine B12 uitvoeren
70. Languit in de modder vallen
71. Een rondje (333m) schaatsen in 31 seconden
72. Veertig dagen geen ongezonde tussendoortjes eten
73. Klunen
74. Je eigen haar knippen
75. Het land bezoeken waar de tijd heeft stilgestaan: Cuba
76. Jezelf helemaal insmeren met modder uit het Atlasgebergte
77. Een optreden geven met gitaar terwijl je nooit gitaarles hebt gehad
78. Langs de weg staan bij een etappe van de Vuelta
79. Zielsveel van iemand houden
80. Naar de andere kant van de Atlantische Oceaan vliegen
81. Op een zeilboot slapen
82. Elliptigo’en
83. Solo een liedje spelen en zingen tijdens een trouwceremonie
84. Sleutels van een kerk bij je dragen
85. Op een album van je favoriete band staan
86. Geëvacueerd worden omdat iemand een fles chemicaliën kapot heeft gegooid
87. Een genetische modificatie uitvoeren
88. Een slang vasthouden
89. Overnachten in een berghut
90. Met je liefste van je fiets af vallen omdat jullie dronken zijn en dan knuffelen
91. Een drie uur durende zonsondergang meemaken
92. Geluid uit een saxofoon krijgen
93. Een pirouette leren
94. Naar een machinist zwaaien zodat hij toetert
95. Een anderhalf uur durend muziekstuk in zijn geheel uitvoeren voor publiek
96. Gedichten schrijven tijdens een tentamen
97. Door een regenwoud wandelen
98. In een orkest spelen
99. Een jaar lang elke dag nagellak dragen
100. Veganistisch leren koken
101. Tien jaar lang een weblog runnen
Jaap herinnerde mij aan iets wat ik al heel veel eerder had moeten doen. Mijn berichten ”aan de muur” bijwerken.
Veel te veel werk natuurlijk, na zes jaar. Tenminste, ik begon er vrij optimistisch aan, omdat ik op de een of andere manier dacht dat ik niet zo veel interessants had geschreven in die tijd. Viel dat even tegen, euh, mee.
Ik wil geen eindeloze lijst, maar ik kan niet kiezen. Ik heb al een aantal berichten toegevoegd, maar suggesties zijn erg welkom!
16 oktober
Vandaag is het zo ver. Silhouetten in de Schemering is tien geworden. Wie had dat gedacht toen ik als naïeve zesdeklasser maar wat woorden op een groengekleurde webpagina zette omdat het me toevallig wel leuk leek?
Silhouetten in de Schemering heeft alles meegemaakt. Hoe ik in die tijd rap volwassen werd en het schrijven steeds meer mezelf. Helaas zijn de hoogtijdagen wel een beetje voorbij. Ooit was ik nog enorm geïnspireerd en dat lijkt verdwenen omdat ik domweg de tijd niet heb om me ergens door te laten inspireren. Dat is jammer.
Soms zet mijn drukke leven me aan het denken over mijn blog. Moet ik er wel mee doorgaan als het idee dat ik nog een blog wil schrijven vooral een blok aan mijn been is omdat ik nog zo veel moet doen?
Soms zet mijn blog me aan het denken over mijn drukke leven. Ik schrijf zo graag over de dingen waar ik van geniet. Schrijven is dubbel genieten. Doe ik niet domweg te veel om nog echt te kunnen genieten?
Stoppen is dus geen optie. Daarvoor ben ik sowieso veel te trots dat ik dit al zo lang doe :)
Ik kwam toevallig een krant tegen van vorige week en die herinnerde me nog eens aan de hele ophef over ontgroeningen. Ik heb die onzin nooit begrepen. In principe moet je het natuurlijk zelf weten, maar mijn gevoel vertelt me al jaren dat er iets mis is als je jezelf vrijwillig laat vernederen. Wat denk je dan te bereiken?
Voor ik het wist zat ik dus in die krant te lezen dat het verenigingsleven jongeren een persoonlijkheidstraining geeft en ervoor zorgt dat ze om leren gaan met macht. Werd ik daar even boos van. Dus omdat mensen later misschien wel in een situatie terecht komen waar machtsmisbruik op de loer ligt, worden ze nu maar vast in die situatie gestopt? Zullen we anders met zijn allen in Aleppo gaan wonen omdat Nederland misschien ook ooit in oorlog raakt? Het is zelfs nog erger dan dat, studenten zetten een handtekening dat ze niet uit de doeken zullen doen wat er binnen de vereniging gebeurt. Een extra duwtje in de rug om buiten je boekje te gaan is natuurlijk mooi meegenomen.
Ik dacht dat we in deze samenleving streven naar gelijkwaardigheid en saamhorigheid, maar blijkbaar niet. De ideale opvoeding schijnt “ik verkloot jou, dan mag jij later anderen verkloten” te zijn. Persoonlijkheidstraining, ja, narcistische-persoonlijkheidstraining. Zo komen we dus aan al die zelfingenomen zakkenvullers die eerst vijftien jaar lang hun studiefinanciering hebben verzopen en vervolgens zwaar onder de maat presteren omdat ze denken dat ze onsterfelijk zijn.
En dan nog het eeuwenoude argument dat er een hechte band tussen de jaargenoten ontstaat als ze samen door een moeilijke periode moeten. Het heeft iets weg van indoctrinatie, aangezien zelfs mensen die geen enkel contact aan zo’n ontgroening hebben overgehouden stug blijven volhouden dat het daar allemaal om draait. Of dat de verenigingen exclusieve clubs zijn en het dus niet te makkelijk mag zijn om er binnen te komen. Ik word altijd zó moedeloos van mensen die denken dat ze volwassen zijn en zich eigenlijk als driejarigen gedragen. Als jullie exclusief willen zijn of een band willen opbouwen met anderen, ga dan in godsnaam iets intelligents doen met zijn allen zeg. Bestudeer de hedendaagse ethiek ofzo.
De dag na dierendag. Al het zoetsappige voorlopig weer even gehad; hij keek al maanden uit naar Halloween. Dat was het niveau van gezichten uit pompoenen snijden met zijn kinderen overigens wel ontstegen. Die kinderen van hem, hij had ze allemaal meegekregen in het complot en ze waren er al een hele tijd mee bezig.
Het begon echt ergens op te lijken. Aan het einde van de trap was je al vergeten dat je op zolder was. Kleine lichtjes fonkelden als honderdduizenden sterren tussen de spiegels waarmee hij het trappenhuis bekleed had, en dat was pas het begin.
De deuren waren net echt, onheilspellend piepend, en de muren nog echter, met die kleine blaadjes van klimop. Er hing zelfs het parfum van een vochtige kelder. Als de kaarsen allemaal aan waren wist je niet waar je kijken moest. Donkerrode, overal, rechte en kromme, en een paar hoopjes vet onder de kroonluchter. De stenen vloer ijs- en ijskoud. Groot was het niet, maar je gedachten verdwaalden er hoe dan ook. En dan de schatkamer, vol met bloemen en kelken en juwelen. Van de tafel tot het plafond en terug naar beneden.
Allemaal nep, natuurlijk. Maar één ding was echt en dat was zijn liefde, ergens opgerold in een fles. Nog iets minder dan een maand, en dan kon de verkleedpartij beginnen. Zouden ze haar met zijn drieën de schrik van haar leven bezorgen in dit gevaarlijke slot. Niet alleen omdat ze uit de meest donkere hoeken tevoorschijn zouden kruipen. Het aanzoek maakte het compleet.
Als je zo lang weg bent geweest is het net alsof ik opnieuw uit moet vinden of je wel de juiste bent. Ik denk aan je gezicht op mijn beeldscherm. Die afstand, die ga je desondanks voelen na zoveel dagen, want het rijmt niet in mijn hoofd: horen bij iemand die er niet is. En nu dat gezicht weer voor me in het echt, ik weet het even niet. Ik kijk je aan en zeg niks, want ik weet niet wat. Sla mijn armen voorzichtig om je heen. Het voelt vertrouwd, maar ook raar, het is alsof mijn lijf zich afvraagt waar je was al die tijd.
Tot je een van je gekke grapjes maakt. En we samen lachen zoals alleen wij dat kunnen, gewoon omdat wij het zijn. En ik je dan weer kus. Het duurt even, maar dan is alles weer vanouds. Als je daar maar op vertrouwt.