Wat gij niet wilt dat u geschiedt
Ik kwam toevallig een krant tegen van vorige week en die herinnerde me nog eens aan de hele ophef over ontgroeningen. Ik heb die onzin nooit begrepen. In principe moet je het natuurlijk zelf weten, maar mijn gevoel vertelt me al jaren dat er iets mis is als je jezelf vrijwillig laat vernederen. Wat denk je dan te bereiken?
Voor ik het wist zat ik dus in die krant te lezen dat het verenigingsleven jongeren een persoonlijkheidstraining geeft en ervoor zorgt dat ze om leren gaan met macht. Werd ik daar even boos van. Dus omdat mensen later misschien wel in een situatie terecht komen waar machtsmisbruik op de loer ligt, worden ze nu maar vast in die situatie gestopt? Zullen we anders met zijn allen in Aleppo gaan wonen omdat Nederland misschien ook ooit in oorlog raakt? Het is zelfs nog erger dan dat, studenten zetten een handtekening dat ze niet uit de doeken zullen doen wat er binnen de vereniging gebeurt. Een extra duwtje in de rug om buiten je boekje te gaan is natuurlijk mooi meegenomen.
Ik dacht dat we in deze samenleving streven naar gelijkwaardigheid en saamhorigheid, maar blijkbaar niet. De ideale opvoeding schijnt “ik verkloot jou, dan mag jij later anderen verkloten” te zijn. Persoonlijkheidstraining, ja, narcistische-persoonlijkheidstraining. Zo komen we dus aan al die zelfingenomen zakkenvullers die eerst vijftien jaar lang hun studiefinanciering hebben verzopen en vervolgens zwaar onder de maat presteren omdat ze denken dat ze onsterfelijk zijn.
En dan nog het eeuwenoude argument dat er een hechte band tussen de jaargenoten ontstaat als ze samen door een moeilijke periode moeten. Het heeft iets weg van indoctrinatie, aangezien zelfs mensen die geen enkel contact aan zo’n ontgroening hebben overgehouden stug blijven volhouden dat het daar allemaal om draait. Of dat de verenigingen exclusieve clubs zijn en het dus niet te makkelijk mag zijn om er binnen te komen. Ik word altijd zó moedeloos van mensen die denken dat ze volwassen zijn en zich eigenlijk als driejarigen gedragen. Als jullie exclusief willen zijn of een band willen opbouwen met anderen, ga dan in godsnaam iets intelligents doen met zijn allen zeg. Bestudeer de hedendaagse ethiek ofzo.
Ik snap daar ook echt niets van! Het lief heeft zelf in het praesidium van een studentenclub gezeten en wat een vuiligheid allemaal, ik ben blij dat dat achter de rug is.
Dat je dat hebt volgehouden… Ik zou waarschijnlijk keer op keer heel boos en teleurgesteld zijn als mijn vriend meedeed aan dat soort praktijken.
De media laat ook alleen maar de incidenten zien van corpora. Drie van mijn broers zijn lid (één inmiddels al weer bijna reünist). De media spreidt hysterie en speelt in op het gevoel van mensen die het principe ‘iedereen is gelijk’ aanhangen. Als er dan een selecte groep is waarbij de gebruiken iets afwijken van wat de ‘norm’ is, worden ze bang. Of Jaloers. Whatever er dan ook gebeurt. En zo’n incident zoals bij Vindicat (wat ik in geen geval goed praat), wordt dan groots uitgemeten en dan zijn opeens alle corpora de vijand van een massa mensen die bang zijn. Bang dat ze niet gelijk zijn aan wat nog steeds als ‘De Elite’ wordt gezien. Maar die zogenaamde ‘elite’ bestaat gewoon uit jochies van net twintig die voor het eerst in een grote stad rondlopen en soms een te hoge pet van zichzelf ophebben. Elite? Laat me niet lachen.
Uiteindelijk bestaat die hele cultuur uit jongens en meisjes die zichzelf veel te serieus nemen en daar eerder om geridiculiseerd dienen te worden dan afgeschilderd als elitaire verkrachters en coma-zuipers.
Inderdaad. Ridiculiseren (in plaats van de cultureel-erfgoedlijst, dat kan alleen maar bedacht zijn door iemand die uit zo’n club komt) zou misschien helpen om ze op hun plaats te zetten en te laten begrijpen dat ze op het verkeerde spoor zitten. Aanzien verdien je niet door ontgroeningen en andere tijdsverspilling, aanzien verdien je door je volop in te zetten voor de maatschappij.
Ik snap er ook niks van. Ik heb gestudeerd, maar zo’n vereniging, mij niet gezien!
Nee. Weet je wat ik gisteren las?
‘Uit een van de huizen hier klonk eens om half zes ’s middags keiharde techno. Om half negen werd het irritant. Ik ging erheen: “Jongens, zou de muziek misschien zachter mogen?” Ze vonden me een zeikerd. “Wat zeur je nou? Je bent zelf toch ook jong geweest? We zijn bijna cultureel erfgoed!”’
(bron: voxweb.nl)
Het is ze echt helemaal in de bol geslagen met hun erfgoed :|