Bevroren bloemen
Het was een koude nacht,
Het zonlicht nog witgeel
en ik beleef weer in een roes
hoe ik het voor het eerst zoiets zag.
Een mysterieus geheel,
een winterwonder op een lentedag.
Het jonge groen en de rijke bloesem,
gevangen in een koninklijk tafereel.
Pegels aan elke knoest,
bomen als sculpturen in het landschap:
een levend ijskasteel.
Ik zie het zo voor me!
Mooi, want ik heb helaas nog nooit een foto kunnen maken van dat mooie tafereel.
Mooi! Maar nu is het toch echt wel tijd voor meer zonlicht en minder ijs.
Vind ik ook, maarja, we hebben het niet voor het zeggen hè. Het schijnt trouwens dat deze temperaturen heel normaal zijn voor april, we zijn verwend de afgelopen jaren en daarom valt het nu zo tegen!