Verleden leven
Twee seinpalen liggen doodstil in de berm. Auto’s hobbelen voorbij en treinen razen, maar zij doen niets meer. Ze liggen daar maar, en niemand weet waarom.
De anders zo machtige silhouetten, zwart en statig langs de rails, geveld. Hun ladders krom.
Vol van prachtige verhalen, maar ze hebben geen mond.
Dus het komen en gaan van de seizoenen, van locs, wagons en boemels, het verdwijnt in de tijd en verstomt.
Ja, treurig is dat. Een stukje van een (vorig) leven dat nu alleen nog maar in een hoekje ligt te vergaan.
Ja. Zonde.
Net als mijn blog, want druk enzo, maar die haal ik binnenkort weer uit het hoekje.