Verhuisd

Het is zomaar ineens meer dan een maand geleden dat ik voor het laatst een blogpost heb gepubliceerd. Oeps! Dat krijg je van al die verhuisdrukte. Gelukkig is het huis nu eindelijk zo’n beetje klaar, en zit ik hier te typen in een heuse eigen studeerkamer. Dus geen reden meer om mijn blogpauze nog langer te maken. En ik heb ook wel het een en ander te vertellen. Over mijn nieuwe baan, bijvoorbeeld, of gewoon willekeurige dingen die me onwillekeurig te binnen schoten in de afgelopen weken.

Laat ik maar even beginnen met die nieuwe baan dan. Wat een opluchting! Helaas heb ik een tijdelijk contract zonder uitzicht op vast. Maar ik ga wel met volle teugen genieten van de tijd die ik hier in Twente heb. Ik heb hele gezellige collega’s en het is zo fijn om je gewoon uit te leven op een duidelijk gedefinieerd onderwerp, zonder je steeds zorgen te hoeven maken over een proefschrift en of je daar wel genoeg interessante resultaten voor hebt. De stress van het afgelopen jaar is van me af gegleden.

Daarnaast deed mijn vorige baas nog een duit in het opluchting-zakje toen ik vorige week nog één keer naar Nijmegen ging. Leuk om mijn oud-collega’s nog een keer te zien, maar het was buitengewoon vernederend om te merken dat mijn vorige baas totaal geen interesse in mij heeft. Hij was allang weer vergeten dat ik een nieuwe baan heb. In mijn bijzijn wenste hij twee oud-collega’s veel succes met hun nieuwe baan en benadrukte hij hoe trots hij wel niet was op hen, maar over mij wist hij niets vriendelijks te melden. Hij kiest zijn lievelingetjes uit en de rest is zijn aandacht blijkbaar niet waard. Het bevestigt nog maar eens wat ik het afgelopen jaar al aanvoelde. Gelukkig heb ik nu een baas die mij wél serieus neemt.