Thuiskomen
Ik stap in Vierlingsbeek uit de trein.
Het gebrom van de dieselmotoren verdwijnt langzaam in de verte. En dan is het ineens stil. Heel erg stil. Alleen boomblaadjes ritselen in de wind. Ik spits mijn oren, want dit is zo fijn. Adem de buitenlucht in die ruikt naar het groen in de berm. Hoe lang is het geleden dat ik me even zo dicht bij de natuur voelde? Ik weet het niet. Ik weet wel dat dit soort momenten zeldzaam zijn.
Maar niet op Station Vierlingsbeek.
:)
Vlierlingsbeeeeeeeek! Daar ben ik zo enorm vaak langs gereden, vroeger!
Met een l minder, graag. xD
Hahaha op de één of andere manier heb ik ALTIJD V-l-ierlingsbeek in mijn hoofd. Alsof mijn onderbewustzijn die extra L logischer vindt of zo.
Net als framblozenvla. Maar dat is meer een spraakgebrek van ondergetekende.