Het is hier nogal stil de afgelopen dagen, en dat komt omdat ik over anderhalve week mijn proefschrift moet verdedigen. Dat vergt nogal wat voorbereiding, plus de bijbehorende nervositeit. Rustig gaan zitten om te schrijven lukt me nu niet. Even pauze dus, tot 9 november. Maar om het hier toch een beetje op te vrolijken zal ik de cover van mijn proefschrift binnenkort uploaden :)
Gisteren is mijn weblog 11 geworden. Om het gekkengetal kracht bij te zetten heb ik besloten om dat gisteren even te vergeten. (Je kunt niet expres iets vergeten, dat weten jullie ook wel, maar ik doe gewoon alsof.)
Sowieso blijkt vandaag de perfecte dag om een gek stukje te schrijven. Er trokken vandaag namelijk vreemde geuren over het lab. Die waren niet uit het lab zelf afkomstig, maar van werkzaamheden op het dak van het gebouw met coatings ofzo, en die geur van oplosmiddelen trok lekker naar binnen. Je verzint het niet. Hoe dan ook, ik zat tot twee keer toe rustig te werken op het lab toen ik ineens iets vreemds rook en het eigenlijk al te laat was. Knetterstoned word je van die shit. Ik kijk al sinds vanochtend scheel uit mijn ogen, doe de helft verkeerd en vergeet de simpelste dingen.
Misschien kun je toch expres iets vergeten. Als je maar genoeg snuift van het een of ander. Maar dat heb ik gisteren niet gedaan hoor. Eerlijk niet! (Of ik moet het zijn vergeten…)
Het prikt. Net als de deurklink die je elke keer als je hem aanraakt een schokje geeft van statische elektriciteit. Het maakt je terughoudend, je schrikt, je twijfelt en voor je het weet heb je te lang nagedacht. Je durft niet meer.
Te lang nagedacht. Wat je denkt is niet definitief, en toch is er soms geen manier om het nog op andere gedachten te brengen. Niemand die je uit die benarde situatie kan redden. Je moet het zelf doen, maar hoe doe je dat? Het vlees is gewillig, maar de geest is zwak.
