Fortissimo
Elke maandagavond gebeurt het. Als ik mijn saxofoon, warm geworden van het spelen, in een rustmoment met de hals over mijn schouder leg en mijn handen om haar gouden buik vouw. Dan word ik een beetje week in mijn maag, alsof ik verliefd op haar ben, alsof ik een dierbare omhels.
Ze is, letterlijk eigenlijk, een verlengde van mezelf geworden. Zoveel belangrijker geworden dan ik ooit had gedacht – en dat na al die jaren waarin ze naast de piano stond te verstoffen, niemand naar haar omkeek. Dat maakte haar niet uit. Zij heeft alle geduld van de wereld.
Ik niet meer. Ik wil al het geluid uit haar halen wat in haar zit. Steeds nog ietsje beter worden. En samen met het orkest de prachtigste concerten geven voordat het niet meer kan.
Mooi! Saxofoonmuziek is ook geweldig! Luister nog steeds regelmatig naar artiesten als Sidney Bechet, John Coltrane en Dexter Gordon.
Ja gaaf. Met het orkest spelen we echter niet dat soort muziek maar vooral echte orkestmuziek. Ook heel erg mooi!
Het lijkt me een geweldig instrument om te kunnen bespelen!
Je kunt er heel veel kanten mee op, dat is er erg leuk aan. Ik vind het wel moeilijk, moeilijker dan piano spelen (maar dat komt misschien omdat ik er later mee ben begonnen).