Hartstocht
Met een beetje pijn in mijn hart zit ik in de trein die raast langs slingers en ballonnen. Ik kijk er graag naar, maar er is één probleem. De trein brengt mij van Limburg naar Brabant. De vastelaovend is pas op de helft, maar vastelaovend heet vanaf nu carnaval en dat maakt toch veel anders.
Ik mis Limburg nu al, terwijl ik er nog ben.
De trein nadert de Peel. Ik kijk naar de kale takken die hoog boven de moerasgrond uit steken. Met een zucht dender ik Brabant binnen. De Brabantse kant van de Peel is minstens net zo mooi, maar toch voelt alles nu anders. Ik twijfel er niet aan dat ik hier de komende twee dagen veel lol zal vinden. Maar het is nou eenmaal niet zoals in Limburg zonder de traditionele accordeonmuziek en schitterende vastelaovesballades, zonder de zoete smaak van halfum, zonder honderdduizend bloemen en strikken en gezichten vol glitters, zonder helemaal opgaan in het festijn. Brabant is gezelligheid, ontzettend veel gezelligheid, maar Limburg is de hartstocht waar ik oneindig veel van houd.
Hopelijk heb je wel een fijne tijd gehad.
Ik wist trouwens niet dat er toch nog zoveel verschil was tussen Brabant en Limburg.
Ik heb zeker een fijne tijd gehad :)
Van buitenaf lijkt het verschil niet groot, je ziet mensen die bier drinken en dansen in kleurrijke outfits. Maar als je er middenin zit is het verschil immens.
Ik heb totaal niks met carnaval / vastelaovend of hoe men ’t ook noemt, maar je schrijft er geweldig over!
Dank je :)