Dat heb ik niet geërfd
7 december
Nijmegen, centraal station, 18:38u. Ik stap uit de trein en loop richting de tunnel, wetend dat mijn vader zich hier ook ergens bevindt. Het duurt dan ook niet lang tot hij me als een dolle kip voorbij komt stormen, flapperende muts, zonder me te zien. Hij verdwijnt in de trein naar Vierlingsbeek, die al vertrokken had moeten zijn.
Het is niet de eerste keer dat ik mijn vader op dinsdagavond in dergelijke toestand op het station aantref. Ik neem aan dat het dagelijks zo gaat. Soms verschijnt hij met een verwilderd gezicht, daar nog aan toevoegend: ‘Shit, hij is al weg’. Maar dan heeft hij in ieder geval wel even tijd om hoi tegen me te zeggen.
Leuk geschreven. :)
Lijkt me best leuk, één van je ouders zo tegen komen. :)
Haha ja, bestwel lachwekkend :P
Haha je vader klinkt leuk :) Maar waarom zit jij dan niet al in de trein?
Omdat ik die trein niet moest hebben, ik kwam juist net uit de trein vanuit die richting ;) Op dinsdag ga ik namelijk schaatsen en dan ga ik via het centraal station naar Nijmegen Dukenburg.