Wonden likken
Zorg goed voor jezelf, zeggen ze.
Dus dat doe ik. Alle rode plekken smeer ik elk uur geduldig in met geurende crème. Dan heb ik wat te doen. Dan lijkt er tenminste iemand te zijn die me liefheeft.
Tot er niets meer van te zien is. Tot mijn huid weer gaaf en mooi is en ik ondanks dat nog steeds alleen. Dan begint het weer opnieuw, dan word ik weer gek van eenzaamheid en zet ik ik mijn tanden weer in mijn armen, benen, handen, mijn nagels in mijn schouders, in mijn buik, tot ik uitgeput ben van het verdriet en de pijn. En staar ik tenslotte gedesillusioneerd naar de diepe afdrukken.
Weer niemand die me komt helpen. Weer niemand die voordat het te laat was zei: doe het niet. Weer niemand die mijn wonden zachtjes verzorgt. De pot met crème is mijn enige troost.
Zorg goed voor jezelf, dat is alles wat ze zeggen. Dus dat doe ik. Maar dan moet er wel iets zijn om voor te zorgen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen… Ik vind het echt heel rot dat je je zo voelt. Heel veel sterkte meis! X
Het is fictie hoor! Sorry voor het jullie op het verkeerde been zetten. Vroeger schreef ik veel vaker fictie ;)