Er ligt hier vanalles in de weg,
zoals mijn schoolboeken.
Ik wil niet constant de herinnering zien:
dat ik ze nooit meer nodig ga hebben.
Ja, lach me maar uit.
Doe maar.
Ik snap heus wel dat het niet als leedvermaak bedoeld is,
omdat je gewoon niet kan geloven dat ik het meen.
Desalniettemin,
het blijft voor mij wel als leedvermaak voelen.
Sadist.
Ik meen het. De schoolboeken liggen in de weg
maar ik ga ze niet opruimen.
Want dan is het pas echt definitief:
Afgedankt.
Ik wil ze niet afdanken. Ik wil er nog veel meer uit leren,
ook al ken ik ze eigenlijk al helemaal.
Dan leer ik maar tussen de regels uit.
Hoofdstuk 16.
Hoera, we hebben een hoofdstuk overgeslagen.
Vergeten zelfs misschien.
Dautzenberg.
Hoofdstuk 16.
Wie wil met me leren?
Helaas weet ik niet zoveel over lectuur en literatuur. Ik vind het wel erg interessant, maar ik kan het even niet opbrengen (en dat kon ik ook al niet).
Haha. Je denkt toch ook niet dat ik écht wil weten wat er in dat pieperhoofdstukje staat ;)
Die ‘blauwe’ hoofdstukken zijn helemaal niet interessant. Op gedichten lezen na dan.
Ik vind het alleen zo vreemd dat we het eerst wel zouden doen, dat dat toen hoofdstuk 4 werd en we het nu maar vergeten.
Oh. Ik had niet door dat het sarcastisch bedoeld was.
Nuja, dat was het ook weer niet hoor.
Het was gewoon… Ja, wat was het eigenlijk.
Een optie, waarvan je weet dat hij niet uitgevoerd gaat worden.
Niet in het echt. Gewoon fictie.
jaah hoor ik wil wel met je leren :)
ik moet ook nog mee met je naar de hel (hell or heaven) want daar gaan we dan uitkomen door te leren.. wow.. dit past eigelijk best goed bij elkaar :O
Hihihi, toeval. :P
Ohnee, dat scheen niet meer te bestaan…
Scheen. Leek.
Euh, ja, zoiets :P