Luchtmuziek

Soms luistert er niemand.

Soms zegt de hemel: “Ik zou willen dat ik rood was,” en fluisteren de vogels in de oren van de nacht.
Een eiland wordt opnieuw ontdekt door de schepen van de wolken, die zingen als ze in de bomen hangen en de noten laten zitten.
Soms worden deze bomen zwart en ruiken aan de kaarsen die doven omdat de wind niet meer keek naar de gevaartes in de zee.
Het zout smaakt naar meer, en maakt tranen in de ogen van de levenden, die schreeuwen dat er niets meer over is en voelen dat de aarde leeg is voor hun handen.

En dan is alles doof.