Voor het eerst
zag ik hem lopen, sjouwen.
Niet zomaar, wel per toeval.
Ik lachte, dacht niet,
was een kind dus fietste door.
Later op het podium
was hij er weer, nu niet alleen.
Ik móest er wel van houden.
Allang geen keuze meer.
Soms hoop ik dat het terugkomt:
de onverschilligheid.
Zoals het ooit kon,
die onbezorgde keer.
Is die hoop het naar vroeger verlangen of niet?
Ik denk dat ergens iedereen die hoop wel eens heeft!!!
Liefs!!
Nee. Het is zeker niet naar vroeger verlangen. Het is verlangen niet zo eindeloos na te denken als dat toch niets oplevert.
Daar sluit ik me volledig bij aan…
Gaaf gedichtje weer, en volgens mij hoopt iedereen dat wel eens :)
Ik vraag me alleen af of je standaard de titel met je gedicht laat doorlopen? Dat kun je beter niet doen, is mij altijd geleerd.
:)
Ik zou zeggen, klik hier in de zijkolom op ‘Gedichten’ en oordeel zelf. Die categorieën staan er niet (alleen) voor de sier.
Sorry, verkeerd geformuleerd dan. Ik volg je namelijk al een tijdje en zie eigenlijk híer vrij vaak dat je je dat doet. Maarrr, zoals ik had bedacht, wie zegt dat alles wat je hier neerzet alles is wat je schrijft? Niemand, dus bedacht ik de vraag: doe je dat altijd? ;)
Haha maar het maakt ook niet uit. Het viel me gewoon op.
Haha okee, daar heb je wel gelijk in natuurlijk; niet alles wat ik schrijf staat hier. Maar mijn weblog is redelijk representatief, ik doe het inderdaad nogal eens. Een gedicht komt zoals het komt, meestal, en vooral over de titel valt in mijn hoofd vaak al niet meer te speculeren. Dit vind ik persoonlijk beter dan de titel in de eerste zin herhalen, zoals je ook wel eens hoort of leest.
Zou mooi zijn. Maar meestal lukt het niet, is elke verandering een blijvende.