Dan tel ik de muren
Heb je de ochtenden gezien?
De eerste zon breekt door de mist, de nog volle bomen in het grijze ochtendlicht, elke verte als een nieuw gedicht.
Heb je de avonden gezien?
Het gele licht over het veld, de zon in zachte wolken van pastel, het verhaal dat elke tint vertelt.
Heb je de middagen gezien?
Ik niet.
Ik heb geloof ik ook alles gemist, ik zie dan wel weer de nachten :)
Mooi stukje en ook herkenbaar!
Liefs!
In de nacht zie je anders niet veel, zo donker hè ;)
Zou het aan het verschijnsel ‘ziekenhuis’ liggen?
Tof :) Misschien hoeven de middagen niet eens gezien te worden.
Haha. Maar ik zou ze toch wel graag willen zien. Een beetje daglicht kan geen kwaad wat mij betreft.
Haha, ja ziekenhuis is inderdaad de schuldige, maar in de nacht zie ik toch ook wel wat: sterren!
Haha. Nou ik zie onderweg naar het ziekenhuis een heleboel (zoals een werkelijk prachtige zonsopgang vanmorgen), maar ín het ziekenhuis is naar buiten kijken er niet bij :(
Hmm zonsopgang? Die zie ik niet hoor… als ik wegfiets is het helaas nog nacht :P
Haha ja. Maar ik werk er dus wel gewoon overdag :P En het is – hoera :) – weer de tijd van zonsopgang precies als ik in de trein zit, rond een uur of 8.
Hihi, je hebt je titel zeker weer als laatste geschreven. :)
Hoe raad je het :P