Flora en fauna in de mondholte
Voor iedereen die na het lezen van de titel hoopt op biologieles: sorry. Ik wil gewoon even klagen.
Je ziet wel eens van die televisieprogramma’s voor onhandige mensen. Onhandige mannen, met name. Nu ben ik zelf geen man. En ook niet onhandig, over het algemeen, dus dat is fijn. Maar dat geldt niet voor alle onderdelen die bij mij horen, helaas. Ik wil het hebben over mijn mond. Mijn mond is veruit het meest onhandige mormel wat ik in mijn bezitting heb. Zeg maar gerust dat-ie twee linkertanden heeft. En die twee linkertanden willen nog wel eens iets fijnmalen wat niet fijngemalen hoort te worden. Mij dus. Lip, wang, tong, het maakt die allesvretertjes echt helemaal niet uit. Er komt nog eens een dag dat ik op mijn eigen strotklepje bijt, of desnoods op mijn twaalfvingerige darm. Maar iets zal er kapot moeten.
En dat is allemaal nog niet eens het ergste. Maar de gaten die ik zodoende in mijn mond krijg zijn zulke prachtige voedingsbodems voor vanalles wat leeft. Ik doel niet op mos op mijn tanden. Het zijn bacteriën. Ontsteking hier, ontsteking daar en dat doet PIJN mensen. PIJN. Als je eet, als je praat, als je lacht, zelfs als je slaapt. Waarom heb ik dat en anderen niet? Wat is dat voor onrecht? Minstens een week houdt zoiets aan, zodat die tanden vooral ook mooi de tijd hebben om ondertussen weer een nieuw tuintje te graven. Want stel toch dat ik er een paar dagen geen last van zou hebben… Zeldzaamheid. Meestal duurt het langer dan tien dagen voor de pijn over is. Voor het echt helemaal genezen is? Weken. Ze laten zo hun sporen na, die bacteriën.
Misschien is dat net het probleem. Want als ze echt endosporen vormen – en geloof me, dat soort dingen overleven alles wat mijn mond ook overleeft – blijf ik natuurlijk altijd besmet met die ene bacterie, ook als ik even geen ontsteking heb. Bacteriën. De koningen van de evolutie. Daardoor. Het is maar wat je leuk vindt.
Poe, toch nog biologieles gehad. Gelukkig stel ik weliswaar mezelf, maar niet jullie teleur.
Ahh! Beterschap! Je bent overigens niet de enige die dit heeft (dat denkt wel altijd iedereen)
Ik hoopte stiekem wel op biologie, maar bij het ontbreken daaraan: je kunt echt niet op je eigen strottenkleppen of twaalfvingerige darm bijten, dat is niet met het leven verenigbaar ;-) maar goed, dat wist vast allang, het was waarschijnlijk bij wijze van spreken…
*haha, schrijf ik het nog meervoud (meerfout) ook: strottenklepje, het is er maar één…
Ik wil helemaal geen biologieles :( Maar lijkt me irritant inderdaad!
Als het enige troost is, ik heb daar zelf ook last van :)
Jij wordt met de dag bijzonderderder. Als er ooit een ark van Noah gemaakt wordt, zul jij als vrouw erop moeten. Samen met je twaalfvingerige darm welteverstaan hè.
Ik klaag er heel vaak over maar hoor nooit van iemand ook maar enige herkenning (behalve nu dan). Zeker niet als ik erbij zeg dat ik weet wanneer er zoiets gebeurt: als ik het een keer laat maak, oftewel voor een leuke avond word ik onmiddellijk gestraft :S
Noach heette de beste man toch? Ik denk niet dat er nog eens zoiets gaat gebeuren, maar bedankt voor het compliment ;)
Auw!!! Ik heb het gelukkig maar 1 keer meegemaakt, maar kon in die tijd wel met mijn kop tegen een muur stoten. Damn wat deed dat zeer zeg! Misschien vinden ze heel snel een manier om tegen die endosporen in de aanval te gaan. Ik duim voor je!
Haha ik weet helemaal niet of het door endosporen komt, ik lul maar wat :P
Maar inderdaad, ik zou willen dat er een medicijn tegen was…
Wat een masochist is die mond van jou… Of: ofwel is hij te klein, ofwel je tanden te groot.
Bij mij ontsteekt er ook al eens wat, idd heel pijnlijk! En heel soms bij ik wel eens op mijn wang tijdens het eten, jamjam bloedsausje…
Oh ja heeeerlijk inderdaad, je eigen bloed, ik weet er alles van :P
Nou, dank je voor dat beetje biologie. dat je ons toch nog ff laat meepikken Daar zat ik echt op te wachten :P Verder: au. Naar.