Niet toegeven
Ik houd van de evolutie. Het is niet uit te leggen hoe prachtig de evolutie is. Evolutie is niets, het betekent niets, komt uit het niets, en toch is het alles, alles om ons heen.
Behalve muziek. Muziek is geen onderdeel van de evolutie. Het dient nergens toe, het vergroot niet je kansen van overleven, het levert geen nageslacht op. Muziek is ooit ontstaan, en niemand weet waarom we instrumenten bouwen, ze leren te bespelen en nachtenlang dansen. Waarom we er waarde aan hechten.
Laat mij geen mens zijn. Een mens is liefde, maar ook haat. Ik haat de evolutie. Laat mij nu maar alleen, met mijn mondharmonica.
Als er ooit een God zou bestaan, wat ik enorm betwijfel overigens, dan is die God ‘muziek’. Niet liefde, rechtvaardigheid of zulke sentimentele onzin die veel te snel kan omslaan naar haat, wantrouwen etc. Gewoon, muziek. Een Requiem van Fauré. De Dans van de Suikerfee van Tschaikovski. Een simpele Franse chanson van Brel of Piaf. Muziek is inderdaad geen onderdeel van de evolutie in het algemeen, maar wel in het ontstaan van mensheid. Verhalen, tradities, gevoelens, normen en waarden worden al eeuwen doorgegeven en/of ondersteund door een simpele fluit of juist door een grootscheeps orkest.
Muziek is een essentie.
Volgens mij heb je zoiets dergelijks wel eens gezegd op Daans blog? :) Het is me bijgebleven, haha. Mooi!
Jaa, zou wel eens kunnen dat ik zoiets als dit al eens gezegd heb! Het is zo’n af en toe terugkerende gedachte haha ;)
Mooie gedachte van jou Daan! God en muziek, de twee wonderlijkste verschijnselen, misschien zijn ze inderdaad wel één en dezelfde!
Ik kan niet zonder muziek!
Liefs
Het is ontzettend waar wat je zegt maar tegelijk kan ik me geen leven zonder muziek voor kunnen stellen. Muziek lijkt bijna van levensbelang zonder dat het echt een doel dient, bijzonder eigenlijk
Ja raar hè? Dat is dus wat ik er ook niet aan snap!
Ik heb ook een mondharmonica, misschien moeten we eens samen jammen. (of gaat dat alleen met gitaren)