Eerst dit
18 april
In de trein legde ik mijn papier voor me neer. Vastbesloten om iets te gaan schrijven. Meestal ben ik niet zo vrij met pen en papier in de trein als het druk is, want ik houd niet zo van pottenkijkers. Maar nu moest het gewoon.
Even later kwam er een man naast me zitten, maar onverstoorbaar peinsde ik verder. Ik had heus wel in de gaten dat hij met een schuin oog keek naar het oude verhaal op mijn blaadje, de eerste versie van Herboren. Het deed me niets, belangrijker was dat ik bijna een nieuw verhaal te pakken had.
Maar voordat er ook maar één woord op papier stond werd mijn concentratie verstoord. “Mooi verhaal”, hoorde ik ineens naast me. En zo begon een gesprek. Geen verhaal vandaag, maar dat komt later wel; het compliment is het meer dan waard.
Wat een mooi compliment!
Complimenten krijgen uit onverwachte hoek is erg leuk :)
Dat is het pottenkijken wel waard :)
Het pottenkijken of het láten pottenkijken? ;)
Iets langer geleden, toen ik driftig wat op zat te schrijven in de trein, hoorde ik een bejaarde man tegen zijn vrouw zeggen: “Kijk, ze schrijft nog met vulpen!” Ik deed alsof ik het niet had gehoord maar stiekem vond ik dat ook wel leuk.
Leuk! En een vulpen is awesome!
Jij schrijft ook met vulpen of niet? Het schrijft veel fijner. Alleen uitkijken dat je geen vlekken maakt, maar daar ben ik netjes genoeg voor :)
Dat zijn de mooiste complimenten om te krijgen :D En terecht want het was een mooi verhaal!
Haha thanks! :)
Leuk compliment en helemaal waar ;)
Dank je!
Heb ik nu echt mijn weblog nog op wintertijd staan?
Shame on me.