Roepend in de woestijn
Een grammofoonplaat buitelt in de wind. Eenzaam over stof en grind; buigend en krakend tussen ritselende bladeren en schijnbaar verloren in dit gure oord.
Maar op een ferme vlaag ontvouwt hij zich en zweeft hij op van de bodem, wiegt in de lucht, begint te draaien.
Het geluid huilt zachtjes boven de horizon. Het vertelt verhalen over vroeger en voorgaande jaren, de herinneringen laten zich op de aarde zaaien met trompetten en violen, trommels en gezang. Alles wat je je maar wensen kan. Van gisteren naar vandaag, de afgelopen uren.
En net op het moment dat je denkt dat het zal stoppen, verheft zich het koor en wordt het alleen maar mooier. Het geluid van de toekomst gaat maar door en door, laat zich niet tegenhouden door het onbekende. Zolang de wind nog waait zal die grammofoonplaat draaien en voor ons zijn mooie voorspellingen verhalen.
Bedankt, nu hebt ik spijt dat ik al mijn grammofoonplaten in de tijd heb weg gedaan. :-)
Handig, hij draait op natuurlijke energie ;)
Ik heb ueberhaupt maar één grammofoonplaat… Maar die ga ik nooit wegdoen!
Het is allemaal ecologisch verantwoord op mijn blog! :P
Zonde van zo’n grammofoonplaat. Die horen niet in de wind te buitelen.
Eigenlijk niet. Maar als ze het dan toch doen, laat het ze dan zo doen als deze!
Ik krijg het altijd warm van het geluid van grammofoon platen, we hebben de hele collectie van mijn pa geërfd een stuk of 7000 stuks…. dat knarsende geluid als je er 1 aan zet: heerlijk!
Oh wauw dat zijn er veel! Ik vind het geluid ook mooi maar ik heb er zelf maar 1 hahaha.
Lieve schat je kan beter je vader nog hebben dan tig grammafoon platen trust me ;) (maar dat hoef ik jou niet uit te leggen)
Ja dat is waar en bovendien heb ik een vader mét grammofoonplaten. Lang geen 7000 maar toch ;)
Mooie tekst!