Omdat ik niet wilde zien, misschien
Je hebt mijn ogen geopend. Bracht me, zonder het te weten, buiten de wereld die ik voor mezelf had gecreëerd, die niet perfecte maar op zijn minst gewillige wereld, handelbaar. De wereld waarin ik een plekje vond als iemand die bereid was het voortouw te nemen.
De wereld is niet handelbaar. Iedereen leidt hier een dubbelleven. Vertel maar niets. Geluisterd wordt er toch niet. Het draait om verlangen en hebzucht, hier kent niemand spijt en hier begrijpt niemand pijn. Wie zou ik dan zijn, om oplossingen te zoeken voor wat blijkbaar geen mens interesseert.
Ben ik dan de enige die anders is? En waarom? Wat doe ik hier dan nog? Of zal ik straks net zo zijn?
Als een kind dat geboren wordt. En huilt. Al het vertrouwde verdween.
Ik heb geen flauw idee waar het over gaat maar het klinkt in elk geval verre van positief.
Dat is best een redelijke samenvatting.
En ik dacht nog wel dat het minder slecht ging :(
Het gaat ook niet echt slecht. Maar goed kan ik nog niet zeggen helaas.
Maar er luistert wél iemand. En de wereld is eng, maar ook leuk, een leuke horde om te nemen. Er zitten genoeg lieve mensen verstopt. Je moet alleen wel je armen openen om ze te ontvangen.
:)
Aaah :( Hopelijk gaat het snel weer wat beter. En inderdaad: mensen zijn niet zo naar als je nu beschrijft. Er zijn zoveel leuke mensen.
Ik sluit me helemaal aan bij wat Mille Pagine schreef.
Koppie op meis!
Zo, enorm herkenbaar!
Heel erg diepzinnig moet ik zeggen.
Ow meisje….. niet je bent niet de enige die hier anders in is, denk dat je hier juist heel gewoon in bent. Niets meer bekend dan de angst iemand waarvan je houdt te verliezen. Hang in there xxx
Oh, maar ik heb het hier niet over angst…
Au…