Kerststorm
De klok tikt en de wind raast. Over het dak en door mijn hoofd. Niets van wat ik dacht, niets van wat ik had gehoopt.
De boom zwiept en zwaait, bladeren vallen in de nacht, de vogels vlogen geschrokken op. Verdwenen uit het zicht.
Ik zie nog hoe de telefoon uit mijn handen valt. Ik ren, huil en ren. De minuten knagen als slakken aan mijn maag, pijnlijk en traag.
Draaien en draaien. Een haan kraait naar het ochtendlicht. Wanneer heb ik dat meer gehoord?
Toen, in het begin. Maar deze keer luidt de haan eerder het einde in.
Het komt goed meis echt waar, denk goed aan jezelf. Dikke knuffel
Dankjewel voor je steun Joyce :)
Heel veel sterkte! Probeer goed voor jezelf te zorgen.
Ondanks alle verdriet is dit nog steeds prachtig geschreven.
Heel veel sterkte!
Dank jullie wel… Ook voor het compliment :)
Veel sterkte meid!
Wel heb je het prachtig omschreven.
Liefs
Aw sterkte!!
Dank jullie wel!
[…] jaar geleden waaide het ook zo hard. Ik weet het nog precies. Ik denk aan de telefoon, de bank en de trein, aan jou, je auto, de tranen, en aan de vakantie die […]