Thuis
Het is volop lente. Ik was vergeten hoeveel vogels hier dan fluiten.
Ik kijk de tuin in. Het lijkt alweer zo ver terug. Nog niet zo lang geleden stond ik hier elke dag te kijken. Of het nu vogels, regen, sneeuw of bloemen waren. En ongetwijfeld dacht ik er dan wat van, maar ik kan me van die ontelbare keren echt niet meer herinneren wat.
En nu? Ben ik eigenlijk ooit in mijn leven zo lang niet hier geweest?
Nee. Nog nooit.
(Maar gelukkig ben ik toch altijd een beetje op de plek waar ik opgroeide dankzij de kopfoto van deze weblog :))
Plus: change is a good thing!
Het lijkt me heel gek om ineens veel minder op de plek waar je opgroeide te komen. Ik woon nog thuis, dus heb het zelf nog niet meegemaakt.
Mooi geschreven!
Inderdaad. In mijn nieuwe woning ben ik heel snel gewend geraakt, maar het is zo raar om dan weer in mijn oude woonplaats te zijn!
En Mille Pagine: klopt :)
Ps. Ik heb je genomineerd voor een award. http://zosimpelisdangeluk.wordpress.com/2014/04/09/very-inspiring-blogger-award/
Thanks. Maar ik denk niet dat ik meedoe, nogal veel regeltjes :o
Ow ja dat gevoel herken ik heel erg, zeker nu mijn broer ook nog eens verhuisd is uit het ouderlijk huis is het heel moeilijk voor te stellen daar opgegroeid te zijn…. Mijn eigen huisje is nu mijn thuis!
Dat is maar het beste! Mijn woning ook hoor. Maar het blijft inderdaad toch een gek idee.