Halsreikend
Ik zie nog zo hoe hij daar zat, met op zijn knie de vergeten gitaar. Op de rand van het bed, de rug naar me toe, krulletjes in zijn haar.
En hij speelde, boog zich over het gevaarte dat tevoorschijn kwam toen ik erom vroeg. Hij kon het nog, hij kon meer dan genoeg, en ik keek en werd warm van binnen van wat ik zag en hoorde.
Dat moment ging veel te snel verloren. De gitaar hangt nu aan de muur, prachtig en fier, maar zijn geluid heb ik niet meer horen klinken hier. Toch blijf ik hopen op de dag dat klanken zich mengen, dat we zweven op de lucht die trilt, dat we delen wat we hebben en in de resonantie zwemmen. Er gulzig van drinken, want we weten allebei hoeveel geluk er in muzikaliteit is te vinden.
Ik val wederom in herhaling als ik zeg: MOOI!
Die laatste zin; wauw! Ja idd er is heel veel geluk in muziek te vinden. Was het jouw liefste die gitaar aan spelen was? Zo leuk als mannen dat kunnen :)
Thanks :)
Ja, hij was het, en hij kan het best goed maar hij doet er helaas niet zo veel mee (anders zou hij waarschijnlijk nog veel beter zijn…)
Mooi!! En het rijmt!
;) Thanks!