Nul minuten

8 maart

Het is koud. En dat was precies de bedoeling. Met dit weer denkt er niemand aan om de hele dag buiten te zijn.

Behalve Naomi en ik. De bevroren tenen warmen een beetje op in de zon. En dan kan het beginnen. Een hele dag Efteling zonder wachttijden, het park lijkt wel van ons.

Het heeft ook nadelen. Het lijkt bijna of er iets ontbreekt nu we de wachtrijen en de bijbehorende muziek steeds overslaan, alsof het park anders is dan anders. En dan het samen misselijk worden omdat we de kans om in de achtbaan te blijven zitten steeds niet kunnen laten liggen.

Wat een dag. Prikkende ogen bij het naar huis gaan en nog drie dagen spierpijn in de kuiten. En het was het zo waard om gewoon weer eens ouderwets mijn boekje te buiten te gaan wat betreft achtbanen. En snoep.