Haverklap
22 februari
Momentje van onhandigheid. Ik weet niet eens precies wat er gebeurde. Ik zag alleen hoe beide delen van mijn broodtrommel ineens – los van elkaar – door de lucht vlogen, zij via de bank tegenover me tegen de grond smakten en de gehele inhoud zich over de vloer van de trein verspreidde. Ooit schreef ik iets over struikelen over een erwt; dit komt aardig in de buurt. Ik zei nog sorry tegen de vrouw die de helft van de lawine kruimels over zich heen kreeg.
Maar goed dat ik het meeste al op had. Anders had ik met honger kunnen gaan trainen.
Haha, lekker droog die laatste zinnen.. :P
:) Hihihi en maar goed dat de vrouw slechts kruimels over haar heen kreeg. ’t Zal toch gebeuren dat er door zoiets stukken kaas of halve boterhammen met boter aan mensen hun jassen worden geplakt. :) :) :)
Haha ja, zo genant was het gelukkig niet :P
Haverklap is een intrigerende titel.
Soms heb je wel eens wat ik een ‘kritische dag’ noem; er gaat iets mis en vervolgens gaat er op diezelfde dag meer mis. Het is altijd maar de vraag of je op zo’n dag gewoon niet lekker in je vel zit, of dat je door dat eerste incident onzeker wordt, waardoor het iets van een selffulling prophecy krijgt…