Wals met de waarheid
Langzaam word ik wakker. Het hoofd vol en leeg tegelijk. Er was iets, er was iets bijzonders gisteravond, maar wat? Enkele seconden later komt het terug. Ik ben bij Rowwen Hèze geweest.
Vooraan staan en kijken in ogen, kijken naar handen. Eén van die handen strekt zich naar me uit. Ik pak hem vast en laat me over het dranghek tillen, beland op het podium, kijk hoe ogen opeens kijken in de mijne. Zwierend rood jurkje en de microfoon. Draaien en zingen en mijn rode lippen verzoenen zich met al het geluid om me heen. Ik laat me door de accordeon verleiden om te dansen op mijn hakjes. Dansen onder de sterren, dansen in het hoge gras, zingen bij het kampvuur. De nacht is eindeloos.
Dat is zelfs in mijn droom niet gebeurd. Voor het eerst geen dromen over Rowwen Hèze na een concert. Ik ga zitten, draai voorzichtig een rondje met mijn schouders en kijk naar de bruine spikkels op mijn knieën. Enkels stijf.
Op het topje van mijn ringvinger zit ook een gevoelig plekje. Dan besef ik dat dat nog het gevolg is van mijn eigen muzikale carrière :)
Het hebben van je eigen muzikale succes maakt een concert ervaren denk ik nog veel meer bijzonder. Fijn dat je een leuke avond gehad hebt en die stijve knieën? Ach die trekken vanzelf wel weer weg ;)
Het waren stijve enkels, maar ze zijn inderdaad weg :P Het enige wat nog pijn doet zijn mijn vingers, want ik heb echt heel fanatiek een liedje van Rowwen Hèze zitten oefenen op de gitaar. (Typt niet bepaald lekker trouwens…)
Dus je hebt op het podium gedanst, daar moeten toch filmpjes van gemaakt zijn, niet?
Was het maar waar. (Van dat dansen, niet van de filmpjes.)
Geweldige ervaring, lijkt me!
Bedoel je dat wat wel echt gebeurd is of dat wat niet echt gebeurd is? :P
Gewoon blijven dromen!
Fijn dat je een leuke avond hebt gehad.
Doe ik! :D
Haha, waren er maar filmpjes van! ;) Fijn om te horen dat je het weer zo leuk hebt gehad!