Een veel te warme zomerdag

Toen iedereen allang gevlucht was, stond ik nog buiten. De verkoelende eerste windvlagen in mijn haar, mijn jurkje zachtjes zwaaiend langs mijn blote benen. Het kippenvel op mijn bovenarmen. Ik keek naar de hemel en hoe het dreigende grijs naderde. Meer en meer begon de lucht te kolken. Hier en daar een lichtflits en het sterker wordende gebulder overal boven me, als de rammelende maag van een gruwelijk monster waar niet aan te ontkomen is.
En eindelijk begon het tikken van de dikke druppels. Eerst één voor een. Toen wat meer. En ik stond daar nog steeds, luisterend naar de regen, het viel nog mee, leek zelfs weer te stoppen. Totdat de razernij losbarstte, en de verfrissende harde spatten vielen op mijn hoofd, mijn schouders, mijn voeten, overal. Ik draaide me om, opende de deur, genoot nog één seconde en liep naar binnen.