Buitensporig

Hier en daar niets bijzonders.

Ik kijk omhoog,
het plafond
wit
de lamp
aan
schaduwen op het reliëf
en ik beeld me in dat ik al het andere niet zie.

Niet de prikkende ogen,
niet de alcohol en haar gevolgen,
niet de harde woorden die uit monden ontsnappen
en de vloer bezaaien.

Ik ben ik.

Jammer voor hen.