Avond
“Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken en te hopen dat je licht het doet.
Laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker
want binnen is het warm en licht en goed.”
De regen tikt zachtjes op de stoep. Ik zie mezelf nog gaan, al die keren dat ik van hem weg moest, naar huis, door weer en wind en met een storm in mijn hoofd.
Ik wilde niet, ik kon het niet, ik kon het allemaal niet aan. Doodmoe, doodsbang.
“Ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen
en ik ken je diepste angst.”
Ik kijk naar rechts. Vandaag werd ik wakker naast hem, met een liedje in mijn hoofd. Ik hoef nooit meer naar huis als ik niet wil, ook al betekent dat niet dat het opeens allemaal vanzelf gaat, of minder eng is.
“Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij.
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof,
ik geloof, ik geloof in jou en mij.”
We komen er wel.
(Fragmenten: Boudewijn de Groot – Avond)
<3
Lief. Hoopvol.
:)
Ik zing met je mee in mijn hoofd. :)
Mooie combinatie met ‘Avond’! Een van de mooiere Nederlandstalige nummers!
:) thanks!
Erg mooi geschreven!
Dankjewel meis :)
Zo fijn, zo geruststellend.
Ik vind het extra geruststellend nu jullie het geruststellend vinden :)
Idd wat anderen al zeggen het is hoopvol, bijna berustend zelfs, fijn om te lezen. Het lijkt wel alsof je jezelf eindelijk overgeeft aan alles :)
Soms lukt het me, soms ook niet, maar zoals gezegd: we komen er wel :)