Er is heel veel te zeggen.
Meer dan dit:
We liepen beiden. Ik liep sneller dan ik kon.
Jij verdween tussen het noorden.
Ik niet. Ik ging zuid en toen ik in de trein stapte, was het donker binnen. Maar de trein reed, en dat telde. Weg. Razende motoren. Ik voelde de kracht en het ging in mijn buik, als muziek.
Er lag zoveel open en het liefst zou ik alle potten dichtdraaien, deksels op pannen slaan, deuren in hun post trappen.
Weg.
De machinist kwam op het geniale idee de lichten aan te doen.
De trein hield in en stopte en het ging te langzaam. Ik wilde weg. Maar na niet lang gingen we alweer en het kroop weer in mijn buik en de trein vertelde me dat we al bijna in Venray waren. Gelukkig was dat niet, want dan was ik te ver.
De machinist vertelde de trein dat we naar Cuijk gingen. De trein snapte het niet. De trein zei dat we al in Cuijk waren. Fout. We waren dwars boven de Maas.
En we gingen weg.
In Cuijk snapte de trein het weer. En we reden verder. Nog verder weg. Ik dacht aan blijven zitten tot Roermond. Een gedachte later wist ik dat de trein maar tot Venray zou gaan.
Bovendien zou ik terug moeten. En dat was erger dan blijven, want terug was terug. Ik wilde alleen naar het zuiden. Naar de kant van Rowwen Hèze, Bløf, Guus Meeuwis. Ik voelde de glimlach zich rond mijn lippen vouwen. Mijn piano was er ook.
Ik dacht al niet meer aan jou, toen de trein voor de laatste keer optrok, weer sneller dan verwacht, ik de kracht weer voelde, binnenin. Ik ging weg.
In Vierlingsbeek liep ik weer gewoon, scheef. Ik keek of het Jack was die naar Nijmegen ging, maar dat was niet, godzijdank. Ik zag verdwaalde witte bloemen tussen brandnetels en dacht even dat ik erin zou gaan liggen.
In de verte reed een limousine-bestelbusje-lijkwagentaxi.
Ik wil geen limousine-bestelbusje-lijkwagentaxi. Ik wil ook niet jou. Ik wil een trein.
Wauw. Dat is gaaf beschreven. Ik vermoed een mengelmoes van gedachtes en gebeurtenissen(, of louter gebeurtenissen maar dan heel cryptisch.) Ik moest vandaag even in een stoptrein ergens eruit waar ik al een halfjaar niet meer uit ben geweest (ofzo) en ik was aan het dromen en opeens, plots! stond de trein er stil en ik schrok en sprintte in 1 klap de trein op tijd uit :-P en was blij.
Bekend iets dat die treinen voor of achter lopen.. Al ga ik nu niet vaak meer met de trein!!
Erg mooi beschreven!!
Liefs!!
Wat mooi beschreven!
Leuk om te lezen hoor
Ik wil ook een trein. :)
want treinen zijn lief.
Leuk geschreven :D
stiekem vind ik het einde wel grappig :)
Hee wat veel reacties ineens :)
Inderdaad een mengelmoes van gedachtes, gebeurtenissen en vooral het in de trein zitten, lekker dicht bij het motorrijtuig.
Vergeten dat je op je bestemming bent is niet handig. Bij mij is het gelukkig nooit helemaal fout gegaan, maar ik heb het wel eens fout zÃen gaan.
Je trein missen is tot daar( )aan( )toe (hoe schrijf je dat), maar je station missen klinkt toch wel oerdom :P
Ik vond die limousine-bestelbusje-lijkwagentaxi grappig. Maar ook lelijk.
Ik vind de trein die het niet snapt heel leuk! En verder mooi :)
(Daaraantoe is een lastige. De hoofdregel is daar + voorzetsel(s) aan elkaar, maar je mag ook het laatste voorzetsel los schrijven als je dat mooier vindt.)
(Dat dat nog bestaat, dat je mag kiezen wat je mooier vindt. Zouden de groene-/witte-boekje-alfa’s eens vaker moeten doen in plaats van dat gezeur over hoofdletters bij volkerennamen, tussen-n en weet ik wat allemaal meer.)
mooi beschreven, jou manier van schrijven zet aan tot nadenken welke realistische gebeurtenissen erbij zouden horen :D
Haha. En dat terwijl er eigenlijk gewoon niks is gebeurd!