Zo’n ochtend
De mist struikelde over de bomen. Languit op de grond. De weilanden, het wit, de silhouetten en één koe, half zichtbaar, met haar kont in de wind. Meer niet.
Verderop de punt van de kerktoren. Zon kleurt de nevel geel. Weerspiegelend in de rivier en vogels vliegen met rustige vleugelslagen. Naar de toppen van rijen aan vertakte dromen.
Ik zie het helemaal voor me. Mooi. :)
Dank je :)
En één koe. Bertha 13, die weer met der dikke achterwerk de mist moet komen verzieken. Ik vind het nogal wat ;)
Als de vogels met rustige vleugelslagen vliegen,
wordt het tijd om de kindjes in slaap te wiegen.
Het was om 8 uur ’s ochtends! Of bedoel je soms dat kleine kinderen altijd vroeger wakker worden dan je hoopt? :P
Haha Bertha 13 ja, het zijn ook altijd dezelfden die het weer komen verpesten hè ;)
Hier ben je het beste in, dit soort beschrijvingen: geweldig. Verder verder! ;-)
Oh thanks :) Ik vind het heerlijk om te schrijven dit soort dingen, maar soms ben ik bang dat ik er inmiddels te veel mee in herhaling val.
Volgende keer moet ik je meenemen naar Frankrijk, denk dat jij op de mistige ochtenden ontzettende inspiratie op zou doen voor dit type gedichten die altijd mooi zijn!
Haha daar zeg ik sowieso geen nee tegen ;)
Super mooi!! Ik kan het helemaal voor me zien. :)