Buiten schot
Dat je de oorlog kon horen. Dat vond ik nog het meest onwaarschijnlijk aan een toch al bizar verhaal. Dat je ze kon zien lopen, de eindeloze stroom aan Belgische vluchtelingen, daar is al bijna geen voorstelling van te maken. Maar dat je de kanonnen kon horen?
Razend aan de Brabantse horizon als onweer. Het heeft iets knus. Zoals de regen die tegen de ruiten slaat, ’s nachts, als je probeert te slapen. De wind die rammelt aan de bomen.
Maar dan kanonnen. Moordwapens. Niet één schot, niet twee, maar een onuitputtelijke aaneenschakeling van vernieling die de klank van de nachtelijke hemel kleurt. Dat je weet dat het gebeurt, dat je weet dat je erin had kunnen staan als je toevallig aan de andere kant van die grens geboren was. Stel je toch eens voor, dat iedere regendruppel je dood kan zijn.
Over de theatervoorstelling van Diederik van Vleuten. En daar was ik op aanraden van Jaap :)
Bizar idee ja. En dan maar hopen dat je zelf inderdaad veilig zit.
Inderdaad. Maar Nederland was op zich veilig in de Eerste Wereldoorlog.
Mooi geschreven! Ik zie ’t helemaal voor me.
Dank je :)
Die een supergave prijs heeft gewonnen, lees ik net. Diederik van Vleuten dan, niet de voorstelling. Klinkt als een bijzondere (& bevreemdende?) avondbesteding.
Inderdaad ja!
Maar het was dan ook absoluut de moeite waard :) Inderdaad bevreemdend, je realiseert je hoe bevoorrecht we zijn dat we nooit oorlog meegemaakt hebben.
Waar ik dan benieuwd naar ben is hoe ze dit gevoel weten te vangen in een toneel voorstelling, misschien iets om zelf te ervaren ;)
Moeilijk te omschrijven, dus als je het wilt weten, tja ;)
Tja heftig… Wel weer mooi geschreven!
mooi geschreven
Thanks!
Diederik van Vleuten, nooit van gehoord, hij zal in Belgenland niet bekend zijn vrees ik.
Dat vrees ik ook. Hij is vooral bekend als cabaretier in een duo dat ik persoonlijk onwijs leuk vond. Maar nu solo dus minstens zo goed :)