Hoogverraad
Ik zie mezelf nog lopen op mijn mooie paarse schoenen. Ik zie mezelf nog zitten in de trein, of op de stoep. Ik zie mezelf nog tegen je aan liggen en ik weet nog wat ik dacht.
Ik was bang. Bang voor wat komen zou. Zou ik hier nog van herstellen en hoe lang zou het nog duren? Zou ik nog slapen? Zou je bij me weglopen als ik teveel mezelf werd?
Nee, dacht ik, je zou niet bij me weglopen want je zou me geen pijn doen. En hoe moeilijk ik het ook had, het vertrouwen in mij groeide, en ik wist dat ik van je hield. Ik liep rechtop. Maar toen had je nog niet opgebiecht dat ik verkeerd had gedacht.
:(
Ja.
Hmm, moeilijk te achterhalen waar dit precies over gaat. Is het fictie of niet?
Helaas niet. Maar ik denk dat je het wel weet. Het is al een tijdje terug, namelijk.
Weet nog dat we het er over hadden, je hebt er bijna een poƫtische draai aan gegeven
Dat is dan tenminste iets positiefs wat ik hieruit kan halen :)