En het werd zomer
De brandende zon, het zachte briesje, de geur van zonnebrandcrème, om de zoveel tijd een zoemend insect bij je oren en spelende kinderen in de verte. Die dingen die je in de winter vergeet en die op de eerste zomerse dag weer worden toegevoegd aan het leven. Er zit iets nostalgisch in, iets van verleden tijd. De herinneringen die plots voorbij vliegen, aan vroeger of later. Afgelopen zomer aan het strand. Maar veel meer nog de tuin van je ouders, waar je zoveel zomers buiten doorbracht. Waar je speelde, danste, lachte en huilde.
Die fantastische tuin van mijn ouders. Ik zie het nog voor me. De zandbak en de schommel op het gras tussen de bloemen. Hoe we mijn verjaardag bijna altijd buiten vierden met de hele familie. Hoe ik de halve maand juni doorbracht in de kersenboom. Hoe ik mijn vader hielp in de moestuin. Hoe ik buiten lag te dromen toen ik voor het eerst verliefd was.
Ik geef niet eens om de zomer. Maar wel om de herinnering.
Een mooie herinnering!
Prachtig!! Die herinneringen die zoveel meer toevoegen aan een bepaald moment <3
Same, vaak is de herinnering aan de zomer veel krachtiger dan wanneer het seizoen werkelijk begint.
Overigens vrees ik enorm dat het weer zo warm wordt als vorig jaar. Tuin van mijn ouders is nu al kurkdroog en dat wordt alleen maar erger, zeker met het dreigende watertekort. Maar lekker hoor, zomer :P
Ja ik vind het zomerse weer ook steeds meer dubbel in de zin van klimaatverandering. Ben blij als het een keer niet zo warm is of regent. (Behalve vandaag want mijn vriend en ik gaan vanavond uit eten in de buurt van ons werk maar het regende daarnet zo hard dat ik toch maar de bus heb gepakt terwijl mijn vriend al weg was met de fiets dus nou moeten we vanavond apart naar huis grm)
De zomers leken zo lang en zorgeloos vroeger… <3
Ook dat inderdaad… Ik weet nog hoe teleurgesteld ik was toen ik er als kind achter kwam dat de zomervakantie ‘maar’ zes weken duurde. Daarvoor leek het eindeloos :)