Gevangen in duisternis
Daar lig je dan. Er zijn geen woorden meer om dit te omschrijven. Alleen de vraag is overgebleven: waarom? Waarom nou jij, gevaccineerd en toch verloren? Waarom nou jij, van zo geliefd naar zo’n gemis?
De ruimte vult zich met bloemen, ongeloof en tranen. Onze grootste angst van de afgelopen weken, dat je niet meer wakker zou worden en we je opgewekte stem nooit meer zouden horen, is waarheid geworden. En nu staan we hier in het kaarslicht, de zinnen formulerend die we tegen je hadden willen zeggen toen je nog leefde.
De onmenselijke hoedanigheid waarin ik je voor de laatste keer zag staat nog op mijn netvlies. Toen was het nog licht terwijl ik mijn tranen liet, maar nu lijkt alles donker, en nemen we afscheid zonder afscheid te kunnen nemen. De gedachte aan hoe snel het is gegaan en hoezeer we het hadden onderschat is niet te verdragen. Ik kan alleen maar hopen dat je de laatste woorden die ik tegen je zei hebt gehoord: “We missen je, we hopen dat je snel weer beter wordt”. Hoe onvermijdelijk het ook is dat het anders liep.
Op deze manier iemand verliezen, in deze situatie, lijkt me nog extra moeilijk. Ik denk aan je. ❤️
Wat vreselijk verdrietig. Veel sterkte gewenst voor jou en alle andere nabestaanden.
Dankjewel beiden <3
Lieve Esra, ook via hier mijn warmste condoleances… Het is zo zo oneerlijk!
Dankjewel <3
Het is inderdaad oneerlijk.
Heel veel sterkte, Esra! ❤️
Dankjewel!
Jeetje, dit raakt me. Heel veel sterkte gewenst <3
Dankjewel <3