Het was stil, want ik was op vakantie. Nou moet ik eerlijk toegeven dat de stilte wel wat langer was dan de vakantie. Daarover later meer. Eerst moet ik me excuseren dat ik enige frustratie kwijt moet.
Van vakantie vergeet je hoe irritant het kan zijn om door de stad te fietsen. Vooral op een doordeweekse dag om half zes ’s avonds in de buurt van de campus. Vandaag werd ik meteen weer met mijn neus uit de vakantiestemming gerukt en op de feiten gedrukt. Het sloeg werkelijk alles.
Het begon al toen ik de fietsenkelder uit kwam op de universiteit. Nadat ik links en rechts keek of ik het fietspad kon oversteken, kwam er ineens een studente recht op me af gereden die haar hand niet uitgestoken had voordat ze mijn kant op kwam. Ik schrok me het apelazarus.
Zo’n tweehonderd meter verder wilde ik een andere studente gaan inhalen, toen zij ineens naar links uitweek om op het trottoir te gaan fietsen.
Nog eens tweehonderd meter verder kon ik niet doorfietsen over de rotonde omdat een bus pontificaal over het fietspad en het zebrapad stond te wachten op geen idee wat.
Even later fietsten er twee jochies voor me in hun 0,0002de versnelling, en aan hun hele lichaamstaal kon ik zien dat ik ze niet moest gaan inhalen omdat ze linksaf zouden gaan. Maar een hand uitsteken of voorsorteren, ho maar.
Toen ergerde ik me al achterstevoren, omdat ik snel naar huis wilde voor het zou gaan regenen, maar het ergste moest nog komen.
Op een gelijkwaardig kruispunt gebood een moeder haar dochtertje om door te fietsen. Terwijl ik toch echt van rechts kwam. Dit is géén grap. Echt ongelofelijk.
En amper honderd meter verderop reed ik bijna een gast aan die vanuit stilstand ineens zonder te kijken het fietspad op liep. Dat soort suïcidale figuren die voor je fiets springen kom ik overigens uitermate vaak tegen na half zes, vraag me niet waarom.
Gelukkig kon ik daarna een heel eind door het bos fietsen. Dat scheelt een hoop ellende. Maar toen ik het bos uit kwam was daar als klap op de vuurpijl een auto die met 10 km/u voor me langs reed, terwijl de bestuurder me met opgetrokken wenkbrauwen aan zat te staren. Vent, rij door en ga thuis naar je vrouw kijken. Ik ben gewoon iemand die wil oversteken, geen lustobject.
Ondanks al dat gedoe was ik gelukkig toch nog net thuis voor de regen losbarstte. Maar doe me een plezier en gedraag je alsjeblieft in het verkeer. Dat scheelt een hoop ergernis. En ongelukken.
En zo zijn de verkiezingen al weer lang voorbij en zitten we in het formatieproces. Erg blij ben ik niet met de uitslag, maar het stemt me wel positief dat de partijen met een progressief klimaatprogramma flink zijn gegroeid.
Nu is er echter nog één ding dat me dwarszit. GroenLinks heeft het hoogste percentage vrouwen binnen zijn kiezers, en de VVD het hoogste percentage mannen. Dat verbaast me niets, en vind ik allemaal prima, maar wat ik niet zo prima vind is de manier waarop de media daar mee om gaan. De NOS: “Vrouwen houden van Klaver”. Algemeen Dagblad: “Vrouwen vallen voor Jesse, mannen gaan voor Mark”. Zie je het verschil tussen de twee delen van die laatste kop? Vrouwen worden zomaar ineens afgeschilderd als hormoonbommen die voor een politiek leider zwichten in plaats van een partijprogramma. Alsof je dat op basis van de cijfers zou kunnen concluderen. Ik heb geen enkele vrouw horen zeggen dat Jesse Klaver knap of leuk is. Daarentegen heb ik wel mannen gehoord over het uiterlijk van Marianne Thieme. Dus áls er al hormoonbommen zijn, dan zou ik het vrouwelijke gedeelte van de bevolking niet als eerste aanwijzen.
Nou probeer ik niet de feministe uit te hangen, maar ik vind het gewoon irritant dat dit soort dingen zo subjectief gebracht worden. Ik hoorde al iemand zeggen: “Blijkbaar doe je als man iets fout als je op GroenLinks stemt”. Als dat de conclusie is die mensen gaan trekken, is het einde zoek. Ik wil er graag even op wijzen dat we die stelling ook om zouden kunnen draaien ten nadele van de VVD. Maar laten we dat niet doen, laten we allemaal onze eigen politieke voorkeur uitdrukken zonder te kijken naar stereotypen. Er zijn al genoeg verschillen, bijvoorbeeld tussen mannen die zakelijk zouden moeten zijn en vrouwen waarvan veel meer menslievendheid wordt verwacht. Is dat niet precies wat de verschillen tussen mannelijk en vrouwelijk kiesgedrag veroorzaakt? Laten we proberen dat los te laten, want als we allemaal in stereotypen blijven denken, worden ongelijkheden alleen maar groter.
Ik ben er echt een beetje klaar mee. Ik werk me compleet achterstevoren om mijn proefschrift op tijd af te krijgen, en wat is mijn dank? Een half salaris, waardoor ik voor de rest van de tijd een uitkering aan moet vragen, en een bonus die me voorgespiegeld wordt maar uiteindelijk toch afgepakt.
En dat geld waar ik recht op heb krijg ik door alle gedoe niet zonder er eerst veertien keer achteraan te moeten gaan bij personeelszaken, de overheid en wie je maar kunt bedenken. Of dan nog steeds niet – in het geval van die bonus – omdat de regeltjes weer zo nodig boven de realiteitszin moeten staan. Alsof ik thuis uit mijn neus zit te eten en niks beters te doen heb dan het constant corrigeren van die lui die het moeten regelen, terwijl je mijlenver van tevoren al ziet aankomen dat het nooit goed gaat door de manier waarop je iets in moet vullen.
En al die mensen die het niet voor elkaar krijgen dat er tijdig geld op mijn rekening wordt gestort ontvangen zelf wel een salaris, terwijl ik nog maar eens zit te ploeteren voor nul waardering. Misschien moet ik hun werkgever eens vertellen dat ik het beter zou doen, ik wil namelijk ook graag een inkomen.
Alle slechte leefgewoonten wennen irritant snel als je je er eenmaal bij hebt neergelegd. Overal met de auto heen, gewoon vlees, vis en zuivel eten – je kan hier gewoon niet anders. Fietsen is levensgevaarlijk, te voet is alles te ver. Op de menukaarten van tegenwoordig staan inmiddels gezondere maaltijden tussen alle vet, suiker en zout, dat is al heel wat in dit land. Van vegetarisch lijken ze nog nooit te hebben gehoord, laat staan veganistisch. Dus het moet maar even, en voor je het weet denk je er niet meer bij na.
Wat me wel blijft verbazen is de tasjesmolen naast de kassa. In de supermarkt kan de cassière je net gekochte spullen niet kwijt op een tweede lopende band, alleen in eindeloos veel plastic zakjes. Werkelijk het toppunt van niet-vooruitdenkende gemakszucht. Bij een andere winkel heb ik het gewaagd om een plastic tasje te weigeren. Ik werd aangekeken alsof ik van een andere planeet kwam.
Onbegrijpelijk voor mij, maar wat ik dan weer niet begrijp in Europa is het ontbreken van het concept doggybag. Dat is toch geweldig? Nooit meer propvol na het uit eten gaan omdat je het zo zonde vindt om eten weg te gooien. Je neemt het gewoon mee naar huis en de volgende dag smaakt het zó veel beter dan wanneer je het tegen heug en meug naar binnen zit te werken. Kunnen we van die weinig bewuste Amerikanen toch iets leren, ook al vraagt de uitvoering nog wel om verbetering, want alle wegwerpverpakkingen die er hier aan te pas komen zijn verre van ideaal. Misschien moet ik in Nederland zelf maar magnetronbakjes meenemen naar een restaurant.
Als ik kijk naar Donald Trump dan is wat ik zie een pathologisch leugenaar en narcist in actie. Alles wijst erop. De waarheid constant ombuigen, ongeacht de boodschap: als het hem maar in een beter daglicht zet. Deze man wil gewoon de belangrijkste man op aarde zijn, linksom of rechtsom, het maakt hem geen ene moer uit hoe. Het gaat hem niet om het volk, want dan zou hij wel een echte mening of enige vorm van empathie hebben. Het draait alleen maar om hemzelf.
En hij komt er nog mee weg ook.
Wat betreft die loftrompet wil ik dus zeker niet zeggen dat we die tevoorschijn moeten halen. Maar als het aan Trump zelf ligt, staan we hem uiteraard op elke hoek op te wachten. Zelf heeft hij ook wel wat weg van een trumpet. Hij blaast nogal hoog van de toren. What’s in a name?
Goed. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik hoop dat de Amerikaanse diplomaten inzien dat ze dit spelletje mee moeten spelen. “Mister Trump, if you will fight for a stronger climate agreement instead of declining it, you could become the biggest man in history.” Dat het recht tegen zijn verkiezingsprogramma in gaat kan hem toch niet schelen, dus wedden dat hij hapt?
Ik viel van de trap en er was weinig grappigs aan, want het deed echt reteveel zeer. Letterlijk. Ik heb een blauwe plek van tien centimeter doorsnee op mijn linkerbil en ik slaap al drie nachten slecht van de pijn. Volgens mij mag ik heel erg in mijn handjes knijpen dat ik niks gebroken heb.
Ik weet niet wat ik de laatste tijd heb, want een maand geleden viel ik ook al van de trap, en twee weken daarvoor half. Misschien is het de proefschriftstress. Of ik heb een periode van net-niet-voorzichtig-genoeg op de trap. Ongeveer een jaar geleden had ik dat met thee, zo’n periode van net-niet-voorzichtig-genoeg. Ik moest me een stuk of twintig keer in de laatste slok thee verslikken totdat het eindelijk tot mijn hersenen doordrong dat ik die laatste slok toch echt wat minder lomp naar binnen moest gieten. Het is wel interessant hoe dat werkt in je hoofd: je wordt telkens iets minder voorzichtig omdat het telkens goed blijft gaan – totdat het ineens niet meer goed gaat. En leer het dan maar weer eens af.
Ik hoop in ieder geval niet dat ik nu nog achttien keer van de trap moet vallen.
In tien jaar bloggen heb ik heel wat bucketlists voorbij zien komen. In tussentijd heb ik ook mijn eigen lijstje gemaakt. Niet met dingen die ik nog wil doen, maar met bijzondere dingen die ik al heb gedaan. Waarvan ik de meerderheid vantevoren niet had kunnen bedenken. Count your blessings!
Honderd-en-één dingen die je in je leven gedaan zóú kunnen moeten hebben:
1. Je haar wassen in een ijskoude rivier
2. Een diploma cum laude halen
3. Een toertocht van meer dan zestig kilometer schaatsen op natuurijs
4. Een ontwerpwedstrijd voor een shirt van je favoriete band winnen
5. Badmintonnen op skeelers
6. Een fotoshoot doen
7. Klaar staan om de rector magnificus te ontvangen, terwijl hij nooit zal komen
8. Naar een fantasy fair gaan
9. Moderator worden op een bloggersforum
10. Naar vreemde mensen zwaaien op de kermis
11. Optreden met een band
12. Een artikel publiceren in een wetenschappelijk tijdschrift
13. Bier over je hoofd krijgen
14. Indoor skydiven
15. De enige zijn in een commissie die de deadline heeft gehaald en niet hoeft te trakteren
16. Iemand ontmoeten die je alleen van internet kent
17. Een boyband live zien
18. Je helemaal nat laten regenen
19. Op hakken van tien centimeter lopen
20. Burlesque dansen
21. In een achtbaan gaan als het donker is
22. Bioscoopbonnen winnen met het schrijven van een column
23. De nachtmis zingen op kerstavond
24. Een arrangement schrijven voor koor, driestemmig, en piano, en het uitvoeren
25. Naar de tweede ronde van een Olympiade gaan
26. Een gletsjer aanraken
27. Naar een psycholoog gaan en zelf met de oplossing komen
28. Vrijwillig de berm schoonmaken met prikstokken
29. Leren rekenen met complexe getallen
30. Slapen in een boom
31. Een videoschouwtrein fotograferen vanuit een stoptrein zonder dienst
32. Vroeg opstaan voor de zonsopgang
33. Naar een Waddeneiland lopen
34. Geen chocolade eten op eerste kerstdag
35. Gekneusde ribben oplopen door die-hard voor de moshpit te gaan staan bij je favo band
36. Een hoge c zingen
37. Naar een Tsjechische musical gaan en geen idee hebben waar het over gaat
38. Met henna een tattoo op je laten tekenen
39. Tante worden
40. Een varkenshart ontleden
41. Plaatsnemen in een universiteitsraad
42. Alle landen en hoofdsteden van de wereld uit je hoofd leren
43. Een pubquiz winnen
44. Op het podium staan met je favoriete band
45. Een havoklas in bedwang houden
46. De minister-president mailen (en een zeer onbevredigend antwoord terugkrijgen)
47. Op een zelfgemaakt groente-instrument spelen
48. Op de snelweg fietsen
49. De titel Master of Science behalen
50. In carnavalskleed bij een random jongen aanbellen en aan zijn moeder vragen of hij er is
51. Op werkbezoek gaan in Madrid
52. Shorttracken
53. Een trein fotograferen die door de sneeuw stuift
54. Een bronzen beeldje maken
55. Curling spelen
56. Een tien halen voor een wiskundetoets
57. Naar het ballet gaan in Sint Petersburg
58. Een wetenschappelijke opstelling tekenen die door een boekje van 32 pagina’s loopt
59. In een dikke laag sneeuw vallen
60. Tien wodka’s proeven in een Moskovische distilleerderij
61. Op één dag honderd keer over de kop gaan in achtbanen
62. In de krant staan
63. Een rondreis maken in Griekenland
64. Het telefoonnummer van je favoriete muzikant in je telefoon hebben
65. Op een accordeon spelen
66. Bij je vader achterop door de overstroomde Maas fietsen
67. Een vrachtwagen knuffelen
68. Iemand veranderen in de persoon die hij echt is
69. Een modelsynthese voor vitamine B12 uitvoeren
70. Languit in de modder vallen
71. Een rondje (333m) schaatsen in 31 seconden
72. Veertig dagen geen ongezonde tussendoortjes eten
73. Klunen
74. Je eigen haar knippen
75. Het land bezoeken waar de tijd heeft stilgestaan: Cuba
76. Jezelf helemaal insmeren met modder uit het Atlasgebergte
77. Een optreden geven met gitaar terwijl je nooit gitaarles hebt gehad
78. Langs de weg staan bij een etappe van de Vuelta
79. Zielsveel van iemand houden
80. Naar de andere kant van de Atlantische Oceaan vliegen
81. Op een zeilboot slapen
82. Elliptigo’en
83. Solo een liedje spelen en zingen tijdens een trouwceremonie
84. Sleutels van een kerk bij je dragen
85. Op een album van je favoriete band staan
86. Geëvacueerd worden omdat iemand een fles chemicaliën kapot heeft gegooid
87. Een genetische modificatie uitvoeren
88. Een slang vasthouden
89. Overnachten in een berghut
90. Met je liefste van je fiets af vallen omdat jullie dronken zijn en dan knuffelen
91. Een drie uur durende zonsondergang meemaken
92. Geluid uit een saxofoon krijgen
93. Een pirouette leren
94. Naar een machinist zwaaien zodat hij toetert
95. Een anderhalf uur durend muziekstuk in zijn geheel uitvoeren voor publiek
96. Gedichten schrijven tijdens een tentamen
97. Door een regenwoud wandelen
98. In een orkest spelen
99. Een jaar lang elke dag nagellak dragen
100. Veganistisch leren koken
101. Tien jaar lang een weblog runnen
Ik kwam toevallig een krant tegen van vorige week en die herinnerde me nog eens aan de hele ophef over ontgroeningen. Ik heb die onzin nooit begrepen. In principe moet je het natuurlijk zelf weten, maar mijn gevoel vertelt me al jaren dat er iets mis is als je jezelf vrijwillig laat vernederen. Wat denk je dan te bereiken?
Voor ik het wist zat ik dus in die krant te lezen dat het verenigingsleven jongeren een persoonlijkheidstraining geeft en ervoor zorgt dat ze om leren gaan met macht. Werd ik daar even boos van. Dus omdat mensen later misschien wel in een situatie terecht komen waar machtsmisbruik op de loer ligt, worden ze nu maar vast in die situatie gestopt? Zullen we anders met zijn allen in Aleppo gaan wonen omdat Nederland misschien ook ooit in oorlog raakt? Het is zelfs nog erger dan dat, studenten zetten een handtekening dat ze niet uit de doeken zullen doen wat er binnen de vereniging gebeurt. Een extra duwtje in de rug om buiten je boekje te gaan is natuurlijk mooi meegenomen.
Ik dacht dat we in deze samenleving streven naar gelijkwaardigheid en saamhorigheid, maar blijkbaar niet. De ideale opvoeding schijnt “ik verkloot jou, dan mag jij later anderen verkloten” te zijn. Persoonlijkheidstraining, ja, narcistische-persoonlijkheidstraining. Zo komen we dus aan al die zelfingenomen zakkenvullers die eerst vijftien jaar lang hun studiefinanciering hebben verzopen en vervolgens zwaar onder de maat presteren omdat ze denken dat ze onsterfelijk zijn.
En dan nog het eeuwenoude argument dat er een hechte band tussen de jaargenoten ontstaat als ze samen door een moeilijke periode moeten. Het heeft iets weg van indoctrinatie, aangezien zelfs mensen die geen enkel contact aan zo’n ontgroening hebben overgehouden stug blijven volhouden dat het daar allemaal om draait. Of dat de verenigingen exclusieve clubs zijn en het dus niet te makkelijk mag zijn om er binnen te komen. Ik word altijd zó moedeloos van mensen die denken dat ze volwassen zijn en zich eigenlijk als driejarigen gedragen. Als jullie exclusief willen zijn of een band willen opbouwen met anderen, ga dan in godsnaam iets intelligents doen met zijn allen zeg. Bestudeer de hedendaagse ethiek ofzo.
De muggen dansen voor het raam. Ik moet zeggen dat ze een stuk leuker zijn om naar te kijken als ze niet naar binnen kunnen, dan wanneer je ze niet naar buiten krijgt.
Uiteraard heb ik dat nog niet getypt, of er vliegt iets langs mijn hoofd.
Wat heb ik toch een hekel aan die beesten. Als ze niet linksom (door het raam) binnen kunnen dan komen ze rechtsom wel (door de deur). Ik zal zelf ook naar binnen en naar buiten moeten af en toe, dus wat doe ik eraan?
Je zou ze slim kunnen noemen, die muggen, maar daar ben ik het dan weer niet mee eens. Een mug die bij mij naar binnen vliegt overleeft het niet. Geen uitzonderingen. Hoe lang zou het duren voordat natuurlijke selectie er voor zorgt dat ze hun verstand gebruiken en gewoon buiten blijven?
Dat soort misleidende reclame zou toch gewoon verboden moeten worden? Alleen al dat die vrouw de vloer gaat dweilen onder de tas van haar verkouden dochtertje. Alsof we in deze maatschappij niks beters te doen hebben, vooral met onze grondstoffen. Wat een verspilling.
Daar wil ik nog graag aan toevoegen dat verkoudheid een virus is en dat je daar dus niks tegen kunt doen met een desinfecterend, oftewel antibacterieel middel.
En dan nog. Als je zo paranoïde gaat schoonmaken met desinfecterende middelen als in die reclame, bouw je geen enkele weerstand op en word je dus ziek van elke mogelijke bacterie die je maar tegenkomt als je ergens anders bent. Als je in het ziekenhuis belandt bijvoorbeeld. Het perfecte moment om een huis-tuin-en-keuken-bacterie op te lopen natuurlijk. Als je pech hebt, wordt zo’n complicatie je fataal.